________________
ਭਾਰਤੀ ਧਰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁਕਤੀ: | 27 ਜੈਨ ਧਰਮ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਹਵਾਲੇ ਨਾਲ ।
7. ਦੇਵਿੰਦਤਥਾਯ (ਦੇਵਿੰਦਰ ਸਤਵ) 8. ਗਨੀਵਿਯਾ (ਗਨੀਵਿਦਿਆ), 9. ਮਹਾਪੱਛਖਾਨ (ਮਹਾਤੱਖਿਯਾਨ) 10. ਵੀਰਤਥਾਯ (ਵੀਰਸੱਤਵ), 6. ਦੋ ਚੂਲਕਾ ਸੂਤਰ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹਨ: 1. ਨੰਦੀ ਸੂਤ (ਨੰਦੀ ਸੂਤਰ), 2. ਅਨੋਗਦੁਆਰਾਈ (ਅਨੁਯੋਗਦੁਆਰ)।
ਦਿਗੰਬਰ ਫਿਰਕੇ ਜੋ ਉਪਰੋਕਤ ਆਗਮ ਸਾਹਿਤ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਯੋਗ ਅਤੇ ਮੂਲ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ ਇਕ ਅਲੱਗ ਆਗਮ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਸੂਚੀ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਚਾਰ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। 1. ਪ੍ਰਥਮਾ ਅਨੁਯੋਗ: ਇਸ ਵਿੱਚ ਪੌਰਾਣਿਕ ਸਾਹਿਤ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਪਦਮ ਪੁਰਾਣ, ਹਰੀਵੰਸ਼ ਪੁਰਾਣ, ਤਰੇਸ਼ਟ ਲਕਸ਼ਨ ਪੁਰਾਣ, ਮਹਾ ਪੁਰਾਣ ਅਤੇ ਉੱਤਰ ਪੁਰਾਣ॥ 2. ਕਰਨਾ ਅਨੁਯੋਗ: ਇਸ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਜਾਣਕਾਰੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਸੂਰਜ ਗਿਅਪ, ਚੰਦਰ ਗਿਅਪਤੀ ਅਤੇ ਜੈ ਧਵਲਾ । 3. ਵਯਾ ਅਨੁਯੋਗ: ਇਸ ਵਿੱਚ ਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਅਚਾਰੀਆ ਕੁੰਦਕੁੰਦ ਦੇ ਸਮੇਂਸਾਰ, ਨਿਯਮਸਾਰ, ਪ੍ਰਵਚਰ ਆਦਿ ਗ੍ਰੰਥ। ਉਮਾਸਵਾਤੀ ਦਾ ਤੱਤਵਾਰਥ ਸੂਤਰ ਅਤੇ ਸਮੰਤ ਭੱਦਰ ਦੀ ਆਪਤ ਮੀਮਾਂਸਾ। 4. ਚਰਨ ਅਨੁਯੋਗ: ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਪਾਸਕ ਅਤੇ ਮੁਨੀਆਂ ਦਾ ਆਚਾਰ ਵਰਣਨ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਵੱਟਕੇਰ ਦਾ ਮੂਲਾਚਾਰ ਅਤੇ ਵੈਨੀਚਾਰ ਅਤੇ ਸਮੰਤ ਭੱਦਰ ਦਾ ਰਤਨ ਕਰੰਡ ਸ਼ਾਵਕਾਚਾਰ।
ਸਵੇਤਾਂਬਰ ਆਗਮ ਸਾਹਿਤ ਅਰਧ ਮਾਗਧੀ ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਜਦੋਂਕਿ ਦਿਗੰਬਰ ਆਗਮ ਸਾਹਿਤ ਸ਼ੋਰਸੈਨੀ ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ ਵਿੱਚ। ਇਹਨਾਂ ਦੋ ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਜੈਨੀਆਂ ਨੇ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਵੀ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹਨਾਂ ਅੱਪਭੰਸ਼ ਅਤੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਵੀ ਅਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਦਾ ਸਾਧਨ ਬਣਾਇਆ। | ਇਹਨਾਂ ਆਗਮ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦੋ ਛੁੱਟ ਵਿਸ਼ਾਲ ਜੈਨ ਸਾਹਿਤ ਚਾਰ ਹੋਰ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਨਿਰਯੁਕਤੀ, ਭਾਸ਼ਯ, ਚੂਰਨੀ ਅਤੇ ਟੀਕਾ।
