________________
(4) ਜੀਵ ਸ਼ਾਸ਼ਵਤ (ਹਮੇਸ਼ਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ) ਵੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅਸ਼ਾਸ਼ਵਤ (ਖਤਮ ਹੋਣ ਵਾਲਾ) ਵੀ ਹੈ । ਦਰਵ ਦਰਿਸ਼ਟੀ (ਸ਼ਰੀਰ) ਪਖੋਂ ਜੀਵ ਸ਼ਾਸ਼ਵਤ ਹੈ ਅਤੇ ਭਾਵ ਦਰਿਸ਼ਟੀ (ਆਤਮਾ) ਪਖੋਂ ਅਸ਼ਾਸ਼ਵਤ ਹੈ ।
(5) ਜੋ ਜੀਵ ਹੈ ਉਹ ਹੀ ਚੇਤਨਾ ਹੈ । ਜੋ ਚੇਤਨਾ ਹੈ ਉਹ ਹੀ ਜੀਵ ਹੈ। --ਭਗਵਤੀ ਸੂਤਰ (6) ਜੋ ਇਕ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ । ਉਹ ਸਭ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਭ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਉਹ ਇਕ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ। -ਅਚਾਰਾਂਗ
(7) ਹੇ ਪੁਰਸ਼ ! ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਕਾਬੂ ਕਰ (ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਨ ਨਾਲ ਤੂੰ ਸਭ ਦੁਖਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।
(8) ਆਤਮਾ ਦਾ ਹੀ ਦਮਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ । ਕਿਉਂਕਿ ਕਰਨਾ ਹੀ ਔਖਾ ਹੈ। ਆਤਮਾ ਦੇ ਦਮਨ ਕਰਨ ਵਾਲਾ
ਸੁੱਖੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ।
ਆਤਮਾ ਤੇ ਕਾਬੂ ਲੋਕ ਅਤੇ ਪਰਲੋਕ ਦੋਹਾਂ ਵਿਚ
(9) ‘ਦੂਸਰੇ ਲੋਕ ਬੰਧਨ (ਜੰਜੀਰ) ਅਤੇ ਬੁੱਧ (ਹਤਿਆ) ਰਾਹੀਂ ਮੇਰਾ ਦਮਨ ਕਰਨ ਚੰਗਾ ਹੈ ਮੈ ਸੰਜਮ ਅਤੇ ਤੱਪ ਰਾਹੀਂ ਆਤਮਾ ਤੇ
ਕਾਬੂ ਕਰਾਂ
-ਅਚਾਰਾਂਗ
(10) ਜੋ ਆਤਮਾ ਹੈ ਉਹ ਹੀ ਵਿਗਿਆਨ ਹੈ। ਜੋ ਵਿਗਿਆਨ ਹੈ ਉਹ ਹੀ ਆਤਮਾ ਹੈ ਜਿਸ ਰਾਹੀਂ ਜਾਣੀਆਂ ਜਾਵੇ, ਉਹ ਆਤਮਾ ਹੈ ਜਨਣ ਤੀ ਸ਼ਕਤੀ ਤੋਂ ਹੀ ਆਤਮਾ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
--ਅਚਾਰਾਂਗ
(11) ਜੋ ਕੋਈ ਮਨੁੱਖ ਭਾਰੀ ਜੰਗ ਵਿਚ 10 ਲੱਖ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਉਸ ਸੂਰਵੀਰ ਪੱਖੋਂ ਆਤਮ ਜੇਤੂ ਮਹਾਨ ਹੈ। ਜਿੱਤ ਹੈ ।
ਹਾਂ
ਸੂਰਵੀਰਾ ਤੇ ਜਿਤ ਹਾਸਲ ਆਤਮਾ ਦੀ ਜਿਤ ਹੀ ਸੱਚੀ
-ਉਤਰਾਧਿਐਠ
(12) ਆਤਮਾ ਹੋਰ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਰੀਰ ਹੋਰ ।
---ਸੂਤਰਕ੍ਰਿਤਾਂਗ
(13) ‘“ਸ਼ਬਦ, ਰੂਪ, ਗੰਧ ਆਦਿ ਕਾਮ ਭੋਗ (ਜੜ ਪਦਾਰਥ) ਹੋਰ ਹਨ ਮੈਂ ਹੋਰ
—ਸੂਤਰਕ੍ਰਿਤਾਂਗ ਦੋਸਤ ਕਿਉਂ ਭਾਲਦਾ
(14) ‘ਪੁਰਸ਼ । ਤੂੰ ਖੁੱਦ ਆਪਣਾ ਦੋਸਤ ਹੈਂ । ਬਾਹਰਲੇ ਫਿਰਦਾ ਹੈਂ ?
(15) ਸਵਰੂਪ ਪਖੋਂ ਸਭ ਆਤਮਾਵਾਂ ਇਕ ਸਮਾਨ ਹਨ।
(16) ਆਤਮਾ ਦੇ ਵਰਨਣ ਸ਼ਮੇ ਸਾਰੇ ਸ਼ਬਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਉਥੇ ਤੱਰਕ ਦੀ ਕੋਈ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ । ਬੁੱਧੀ ਵੀ ਇਸ ਨੂੰ ਠੀਕ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਸਕਦੀ ।
81
—ਅਚਾਰਾਂਗ
-ਸਥਾਨਾਂਗ
ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਗ੍ਰਹਿਣ ਨਹੀਂ ਕਰ —ਭਗਵਤੀ
[ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ
