________________
ਨੌਵਾਂ ਸਾਲ
' ਰਾਜਹਿ ਤੋਂ ਚੱਲ ਕੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਰਾੜ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਬੰਜਰ ਭੂਮੀ ਅਤੇ ਸ਼ੁਭ ਜੇਹੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਗਏ । ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਸੋਚਿਆ “ ਅਜੇ ਮੇਰੇ ਕਰਮਾਂ ਦੀ ਮੈਲ ਕਾਫੀ ਬਾਕੀ ਹੈ । ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਕਸ਼ਟ ਵਾਲਾ ਅਨਜਾਣ ਇਲਾਕਾ ਤੱਪ ਅਤੇ ਧਿਆਨ ਲਈ ਠੀਕ ਰਹੇਗਾ ।
| ਇਸ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਘੁਮਣ ਦਾ ਵਰਨਣ ਪਹਿਲੇ ਸ੍ਰੀ ਆਚਾਰਾਂਗ ਸੂਤਰ ਵਿਚ ਆਇਆ ਹੈ । ਜਿਸਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਮਹਾਵੀਰ ਦੀ ਸਹਿਣ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਦਾ ਹੈ । ਇਹ ਦੇਸ਼ ਅਨਾਰੀਆ ਸਨ । ਇਥੇ ਲੋਕ ਬੜੇ ਦੁਸ਼ਟ ਸੁਭਾਅ ਦੇ ਸਨ । ਇਥੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਤਾਂ ਕੀ ਮਿਲਣਾ ਸੀ, ਰਹਿਣਾ ਵੀ ਔਖਾ ਹੋ ਗਿਆ । ਲੋਕ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੂੰ ਨੰਗਾ ਵੇਖ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਕੁਤੇ ਡ ਦਿੰਦੇ, ਚੋਰ ਸਮਝ ਕੇ ਘੇਰ ਲੈਂਦੇ, ਲਾਠੀ, ਪੱਥਰ ਮਾਰਦੇ, ਗਾਲਾਂ ਕੱਢਦੇ ਹਾਂ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੇ ਸੁੰਦਰ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਕਾਮ ਭੋਗ ਲਈ ਆਖਦੀਆਂ | ਪਰ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਤਾਂ ਮਹਾਵੀਰ ਸਨ । ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੁਰੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਦਾ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੇ ਸਰੀਰ ਅਤੇ ਆਤਮਾ ਤੇ ਕੋਈ ਅਸਰ ਨਾ ਹੋਇਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੁਰਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਖਿੜੇ ਮਥੇ ਸਹਾਰਿਆ । ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲ ਬਣੇ ਰਹੇ । ਇਹ ਚੌਪਾਸਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਘੁਮਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹੀ ਲੰਘਿਆ । ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ 6 ਮਹੀਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿਚ ਕਸ਼ਟ, ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਝਲਦੇ ਹੋਏ, ਆਪਣੇ ਉਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਰਹੇ । ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਨੌਵਾਂ ਚੰਮਾਸਾ ਅਨਾਰੀਆ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਗੁਜਾਰਿਆ ! ਦਸਵਾਂ ਸਾਲ--
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਫਿਰ ਆਰੀਆ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਘੁੰਮਣ ਲਗੇ । ਉਹ ਸਿਧਾਰਥ ਪੁਰ ਤੋਂ ਕੁਰਮ ਗ੍ਰਾਮ ਆ ਰਹੇ ਸਨ । ਰਾਹ ਵਿਚ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਨੇ ਇਕ ਸੱਤ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਲਾ ਤਿਲਾਂ ਦਾ ਬੂਟਾ ਵੇਖਿਆ । ਇਸ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਨੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੂੰ ਪੁਛਿਆ “ ਇਹ ਬੂਟਾ ਉਗੇਗਾ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ” ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਕਿਹਾ “ ਹਾਂ ਇਹ ਬੂਟਾ ਉਗੇਗਾ ਅਤੇ ਹਰ ਫੁੱਲ ਦੇ ਜੀਵ ਦੀ ਫਲੀ ਵਿਚੋਂ ਸੱਤ ਤਿੱਲ ਪੈਦਾ ਹੋਣਗੇ ।” ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਸੁਭਾਅ ਅਨੁਸਾਰ ਉਹ ਬੂਟਾ ਉਥੋਂ ਪੁੱਟ ਦਿੱਤਾ । ਭਗਵਾਨ ਦਾ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣਾ
ਉਥੋਂ (ਸਿਧਾਰਥਪੁਰ) ਤੋਂ ਚੱਲ ਕੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਕੁਰਮ ਗ੍ਰਾਮ ਵਿਖੇ ਪਹੁੰਚੇ। ਇਸ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬਾਹਰ ਵੈਸ਼ਾਯਾਨ ਨਾਂ ਦਾ ਸਨਿਆਸੀ ਤਪ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਹ ਧੁੱਪ ਵਿਚ ਉਲਟਾ ਸਿਰ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਖੜਾ ਸੀ, ਉਸ ਦੀਆਂ ਜਟਾਵਾਂ ਖਿਲਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ ।ਉਸ ਦੀਆਂ ਜਟਾਵਾਂ ਵਿਚੋਂ ਜੂਆਂ ਗਿਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ । ਪਰ ਸਨਿਆਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਜੂਆਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ
51