________________
ਚੌਥਾ ਸਾਲ
| ਬਾਹਮਣ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਕੋਲਾਏ ਸ਼ਨੀਵੇਸ਼ ਵਿਖੇ ਇਕ ਖੰਡਰ ਵਿਚ ਰਾਤ ਗੁਜਾਰਨ ਲਈ ਠਹਿਰੇ । ਰਾਤ ਭਰ ਧਿਆਨ ਵਿਚ ਸਥਿਰ ਰਹੇ । ਕੋਲਾਏ ਤੋਂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਪਤਾਲਯ ਵਿਖੇ ਠਹਿਰੇ । ਕੋਲਾਏ ਸ਼ਨੀਵੇਸ਼ ਦੇ ਖੰਡਰ ਵਿਚ ਸਿੰਘ ਨਾਉ ਦਾ ਆਦਮੀ ਆਪਣੀ ਗੋਮਤੀ ਦਾਸੀ ਨਾਲ ਰੰਗਰਲੀਆਂ ਮਨਾ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੋਸਾਲਕ ਨੂੰ ਇਸ ਖੰਡਰ ਵਿੱਚ ਵੇਖ ਲਿਆ । ਇੱਥੇ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਕੁੱਟ ਪਈ ।
ਇਕ ਦਿਨ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਨੇ ਭਗਵਾਨ ਪਾਰਸ਼ਵਨਾਥ ਦੀ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਦੇ ਮੁਨੀ ਚੰਦਰ ਆਚਾਰੀਆ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ । ਇਸ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਦੇ ਮੁਨੀ ਵਸਤਰ, ਪਾਤਰ ਰਖਦੇ ਸਨ । ਉਹ (ਗੋਸ਼ਾਲਕ) ਮੁਨੀਚੰਦਰ ਆਚਾਰੀਆ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗਾ “ ਤੁਸੀਂ ਕੌਣ ਹੋ ? " ਮੁਨੀਚੰਦਰ ਨੇ ਕਿਹਾ “ ਅਸੀਂ ਭਗਵਾਨ ਪਾਰਸ਼ਵ ਨਾਥ ਦੀ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਦੇ ਮਣ (ਸਾਧੂ) ਹਾਂ " ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਨੇ ਮੁਨੀ ਚੰਦਰ ਨੂੰ ਚਿੜਾਉਦੇ ਹੋਏ ਆਖਿਆ “ਤੁਸੀਂ ਕੋਈ ਸਾਧੂ ਹੈ, ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ ਨਾ ਤੱਪ ਹੈ, ਨਾ ਜੱਪ ਹੈ । ਇੰਨਾ ਪਰਿਹਿ (ਵਸਤਰ ਭਾਂਡੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਹਨ, ਜੈਨ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਦੇ ਸਾਧੂਆਂ ਕੋਲ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ? ਤੁਸੀਂ ਝੂਠੇ ਹੋ । ਸੌਚੇ ਸ਼ਮਣ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਗੁਰੂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਹਨ ।”
ਗੋਬਾਲਕ ਦੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਮੁਨੀਚੰਦਰ ਨੂੰ ਗੁਸਾ ਆ ਗਿਆ । ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ “ ਜੇਹਾ ਤੂੰ ਪਾਖੰਡੀ ਹੈ, ਅਜਿਹਾ ਤੇਰਾ ਗੁਰੂ ਹੋਵੇਗਾ ।”
ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਨੂੰ ਗੁਸਾ ਆ ਗਿਆ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ “ ਜੇ ਮੇਰੇ ਗੁਰੂ ' , ਦੇ ਜਪ ਤੱਪ ਵਿਚ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਉਪਾਸਰਾ (ਠਹਿਰਣ ਦੀ ਜਗਾ) ਜਲ ਜਾਵੇ । ਪਰ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਨਾ ਹੋਇਆ । ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਸੋਚਣ ਲਗਾ “ਲਗਦਾ ਹੈ ਅਜ ਕਲ ਤੱਪ ਦਾ ਅਸਰ ਘੱਟ ਗਿਆ ਹੈ । " ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਕਿਸੇ ਪਾਗਲ ਘੁਮਾਰ ਨੇ ਮੁਨੀਚੰਦਰ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿਤਾ, ਮਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੁਨੀ ਨੂੰ ਅਵਧੀ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਗਿਆ । ਮੁਨੀ ਜੀ ਸਵਰਗ ਸਿਧਾਰ ਗਏ । ਸਵਰਗ ਦੇ ਦੇਵਤਾ ਧਰਤੀ ਤੇ ਆਉਣ ਲਗੇ । ਧਰਤੀ ਤੇ ਰੋਸ਼ਨੀ ਛਾ ਗਈ । ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਖਣ ਲਗਾ “ਵੇਖੋ ਮੇਰੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਜੰਪ, ਤੱਪ ਵਿਚ ਬੜੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ । ਉਹ ਸਾਧੂਆਂ ਦਾ ਉਪਾਸ ਜਲ ਰਿਹਾ ਹੈ ਪਰ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸ਼ੱਕ ਦੂਰ ਹੋ ਗਿਆ । ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਨੇ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੂੰ ਦੱਸੀ। ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਦੀ ਭਗਵਾਨ ਪਾਰਸ਼ਵ ਨਾਥ ਦੀ ਮਣ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਬਾਰੇ ਸ਼ੰਕਾ ਦੂਰ ਕੀਤੀ ।
ਕੋਲਾਏ ਸ਼ਨੀਵੇਸ਼ ਤੋਂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਪਤਾਲਯ, ਕੁਮਾਰ ਗ੍ਰਾਮ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ, ਚੋਰਾਕ ਸ਼ਨੀਵੇਸ਼ ਪੁਜੇ ।ਉਥੇ ਦੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਾਸੂਸ ਸਮਝ ਕੇ ਪਕੜ ਲਿਆ। ਇਥੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੇ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਤੰਗ ਅਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕੀਤਾ ਪਰ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ
46
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ