________________
ਚੌਮਾਸਾ ਖਤਮ ਕਰਕੇ, ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨਾਲੰਦਾ ਤੋਂ ਰਾਜਗ੍ਰਹਿ ਦੇ ਕੋਲ ਕੋਲਾਂਗ ਸ਼ਨੀਵੇਸ਼ ਵਿਖੇ ਪਹੁੰਚੇ । ਉੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਹੁਲ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਕਲ ਇਕ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਤੱਪਸਿਆ ਦਾ ਵਰਤ ਖੋਲਿਆ ।
ਨਾਲੰਦਾ ਤੋਂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਇਕਲੇ ਚਲੇ ਗਏ । ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੀ ਖੋਜ ਵਿਚ ਰਾਜਗ੍ਰਹਿ ਪਹੁੰਚਿਆ । ਅੰਤ ਵਿਚ ਜਦ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨਾ ਮਿਲੇ, ਤਾਂ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਵੀ ਸਿਰ ਮੂੰਹ ਮੁਨਵਾ ਕੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। ਅੰਤ ਵਿਚ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਕੋਲਾਂਗ ਸ਼ਨੀਵੇਸ਼ ਪਹੁੰਚਿਆ । ਉੱਥੇ ਉਸਨੇ ਇਕ ਤਪੱਸਵੀ ਦੇ ਵਰਤ ਖੋਲਣ ਦੀ ਚਰਚਾ ਸੁਣੀ । ਉਸਨੂੰ ਪੱਕਾ ਭਰੋਸਾ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਤਪਸਵੀ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ, ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਹਨ । ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਹੀ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੂੰ ਮਥਾ ਟੇਕ ਕੇ ਬੋਲਿਆ “ ਪ੍ਰਭੂ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਗੁਰੂ ਹੋ ਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਚੇਲਾ ।” ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਦੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਉਤਰ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ।ਉਹ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦਾ ਚੇਲਾ ਅਖਵਾਉਣ ਲਗਾ ।
ਤੀਸਰਾ ਸਾਲ
T
ਕੋਲਾਂਗ ਸ਼ਨੀਵੇਸ਼ ਤੋਂ ਚੱਲ ਕੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਨਾਲ ਸਵਰਨਖਲ ਵੱਲ ਆ ਰਹੇ ਸਨ । ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੇਖਿਆ, ਗਵਾਲੇ ਮਿਲ ਕੇ ਖੀਰ ਬਣਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਨੇ ਖੀਰ ਪੱਕਦੀ ਵੇਖ ਕੇ ਭਗਵਾਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ “ ਭਗਵਾਨ ! ਆਪਾਂ ਖੀਰ ਖਾ ਕੇ ਜਾਵਾਂਗੇ ।” ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ “ ਖੀਰ ਪਕੇਗੀ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਪੱਕਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹਾਂਡੀ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇਗੀ ।” ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਸੁਣ ਕੇ ਗਵਾਲੇ ਸਾਵਧਾਨ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਕੇ ਹਾਂਡੀ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਘੇਰਾ ਪਾ ਕੇ ਬੈਠ ਗਏ । ਗੋਸ਼ਾਲਕ, ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਆਪ ਗਵਾਲਿਆਂ ਕੋਲ ਚਲਾ ਗਿਆ । ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਸੱਚ ਨਿਕਲੀ । ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗਾ “ ਹੋਣੀ ਬਲਵਾਨ ਹੈ ਇਸਨੂੰ ਕੋਈ ਟਾਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ।” ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਅਤੇ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਪਿੰਡ ਆ ਗਏ । ਇਸ ਪਿੰਡ ਦੇ ਦੋ ਉਪ ਭਾਗਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਦੋ ਭਰਾਵਾਂ ਤੇ ਨਾਂ ਤੇ ਸਨ । ਇਕ ਭਾਗ ਦੇ ਮਾਲਕ ਦਾ ਨਾਂ ਨੰਦ ਸੀ । ਦੂਸਰੇ ਦਾ ਨਾਂ ਉਪਨੰਦ ਸੀ । ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੰਦ ਦੇ ਘਰ ਗਏ । ਉਥੇ ਆਪ ਨੂੰ ਭਿਖਿੱਆ ਰੂਪ ਵਿਚ ਬਾਸੀ ਭੋਜਨ ਮਿਲਿਆ। ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਦੂਸਰੇ ਭਰਾ ਉਪਨੰਦ ਦੇ ਘਰ ਗਿਆ ਉਥੇ ਉਸਨੂੰ ਬਾਸੀ ਭੋਜਨ ਦੇਣ ਲਈ ਦਾਸੀ ਆਈ । ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਨੇ ਬਾਸੀ ਭੋਜਨ ਲੈਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿਤਾ । ਇਸ ਤੇ ਉਪਨੰਦ ਨੇ ਕਿਹਾ “ ਜੇ ਲੈਂਦਾ ਹੋ ਲਵੇ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਭੋਜਨ ਇਸ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਸੁੱਟ ਆ ।” ਦਾਸੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕ ਦਾ ਹੁਕਮ ਮੰਨ ਕੇ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਬਾਸੀ ਭੋਜਨ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ।
#
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ
45