Page Text
________________
ਪਹਿਲਾ ਸਾਲ
ਸਾਧੂ ਦੀਖਿਆ ਲੈਣ ਦੇ ਛੇਤੀ ਹੀ ਗਿਆਤ ਖੰਡ ਬਾਗ ਛੱਡ ਕੇ, ਸ਼ਾਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਕਰਮਾਰ ਗ੍ਰਾਮ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚੇ । ਉੱਥੇ ਰਾਤ ਬਿਤਾਉਣ ਦੇ ਖਿਆਲ ਨਾਲ ਉਹ ਕਾਯੋਤਸਰਗ ਦੇਹ ਤਿ ਮਮਤਾ ਦਾ ਤਿਆਗ) ਧਿਆਨ ਲਗਾ ਕੇ ਸਥਿਰ ਹੋ ਗਏ । ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਇਕ ਗਵਾਲਾ ਆਪਣੇ ਬਲਦਾਂ ਸਮੇਤ ਉਸ ਥਾਂ ਉੱਪਰ ਆਇਆ, ਜਿੱਥੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਧਿਆਨ ਲਗਾਈ ਖੜੇ ਸਨ । ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਲਦ ਉਸ ਥਾਂ ਤੇ ਛੱਡ ਕੇ ਕਿਸੇ ਜਰੂਰੀ ਕੰਮ ਲਈ ਪਿੰਡ ਚਲਾ ਗਿਆ । ਜਦ ਉਹ ਗਵਾਲਾ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਵਾਪਸ ਆਇਆ ਤਾਂ ਬਲਦ ਉੱਥੇ ਨਹੀਂ ਸਨ । ਉਸਨੇ ਧਿਆਨ ਵਿਚ ਖੜੇ ਵਰਧਮਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੂੰ ਪੁਛਿਆ । ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਕੋਈ ਉੱਤਰ ਨਾ ਦਿੱਤਾ । ਇਸ ਤੋਂ ਗਵਾਲੇ ਨੇ ਸੋਚਿਆ, “ ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਸਾਧੂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਬਲਦਾਂ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ " ਉਹ ਬਲਦ ਲੱਭਣ ਲਈ ਜੰਗਲ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਗਿਆ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਘੁੰਮਣ ਤੇ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਬਲਦ ਨਾ ਮਿਲੇ । ਰਾਤ ਦੇ ਆਖਰੀ ਪਹਿਰ ਜਦ ਉਹ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਤੇ ਪੁਜਾ, ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਬਲਦ ਉਥੇ ਬੈਠੇ ਸਨ । ਇਹ ਸਭ ਗੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਗਵਾਲੇ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸਾ ਆ ਗਿਆ । ਉਸਨੇ ਸੋਚਿਆ “ ਇਸ ਸਾਧੂ ਨੇ ਹੀ ਮੇਰੇ ਬਲਦ ਚੋਰੀ ਕੀਤੇ ਸਨ ਅਤੇ ਹੁਣ ਇਹ ਮੇਰੇ ਚੋਰੀ ਕੀਤੇ ਬਲਦ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਲਈ ਬੈਠਾ ਹੈ । ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਜਰੂਰ ਸਜਾ ਦਿਆਂਗਾ ।”. ਇਸ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਗਵਾਲਾ ਗੁਸੇ ਨਾਲ ਪਾਗਲ ਹੋ ਉਠਿਆ । ਉਹ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਰਸੀ ਫੜ ਕੇ ਮਾਰਨ ਲਈ ਦੋੜਿਆ, ਤਾਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਸਵੱਰਗ ਦੇ ਰਾਜਾ ਇੰਦਰ ਨੇ ਆ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਸਾਰਾ ਹਾਲ ਦਸਿਆ । ਗਵਾਲੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਤਾਂ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਵਰਧਮਾਨ ਹਨ । ਉਸਨੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਤੋਂ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗੀ ।
ਫੇਰ ਇੰਦਰ ਨੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ “ ਭਗਵਾਨ ! ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ ਸਾਢੇ ਬਾਰਾਂ ਸਾਲ ਲਗਾਤਾਰ ਕਸ਼ਟ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਹਨ । ਜੇ ਆਖੋ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਕੋਈ ਦੇਵਤਾ ਨਿਯੁਕਤ ਕਰ ਦੇਵਾਂ, ਜੋ ਆਪ ਨੂੰ ਹਰ ਕਸ਼ਟ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਦੇਵੇਗਾ ।”
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਉਤਰ ਦਿਤਾ- “ ਹੇ ਇੰਦਰ ! ਤੇਰਾ ਇਹ ਆਖਣਾ ਬੇਕਾਰ ਹੈ । ਅੱਜ ਤੱਕ ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਅਰਿਹੰਤ-ਤੀਰਥੰਕਰ ਹੋਏ ਹਨ, ਕੋਈ ਵੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਕੇਵਲ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀ ਕਰ ਸਕਿਆ । ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਤੀਰਥੰਕਰ ਕੇਵਲ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਉਦਮ, ਸ਼ਕਤੀ, ਵੀਰਜ (ਆਤਮ ਸ਼ਕਤੀ) ਅਤੇ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥ ਸਦਕਾ ਹੀ ਕੇਵਲ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ।”
38
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ '
| SR No. | 009403 |
| Book Title | Bhagwan Mahavir |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Purushottam Jain, Ravindra Jain |
| Publisher | Purshottam Jain, Ravindra Jain |
| Publication Year | |
| Total Pages | 166 |
| Language | Punjabi |
| Classification | Book_Other |
| File Size | 7 MB |