________________
ਇੰਦਰ, ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੇ ਇਸ ਉਤਰ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਇਆ । ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਕੇ ਇੰਦਰ ਸਵਰਗ ਨੂੰ ਚਲਾ ਗਿਆ ।
ਦੂਸਰੇ ਦਿਨ ਭਗਵਾਨ ਕਰਮਾਰ ਗ੍ਰਾਮ ਤੋਂ ਕੇ ਕੋਲਾਂਗ ਸ਼ਨੀਵੇਸ਼ ਵਿਖੇ ਪਹੁੰਚੇ । ਉਥੇ ਬਹੁਲ ਨਾਂ ਦੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦੇ ਘਰ 2 ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਵਰਤ ਖੋਲਿਆ । ਉਸ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਨੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੂੰ ਖੀਰ ਖੁਆ ਕੇ ਸ਼ੁਭ ਕਰਮ ਦਾ ਬੰਧ ਕੀਤਾ ।
ਕੋਲਾਂਗ ਸ਼ਨੀਵੇਸ਼ ਤੋਂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਮੋਰਾਕ ਸ਼ਨੀਵੇਸ਼ ਪਹੁੰਚੇ । ਮੋਰਾਕ ਦੇ ਬਾਹਰ ਦੁਈਜਤ ਨਾਉ ਦਾ ਦੂਸਰੇ ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਸਨਿਆਸੀਆਂ ਦਾ ਆਸ਼ਰਮ ਸੀ । ਉਸ ਆਸ਼ਰਮ ਦਾ ਮੁੱਖ ਗੁਰੂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਮਿੱਤਰ ਸੀ । ਉਹ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੂੰ ਬਚਪਨ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਸੀ । ਉਹ ਮੁੱਖੀਆਂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲਗਾ " ਰਾਜਕੁਮਾਰ ! ਇਸ ਆਸ਼ਰਮ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਘਰ ਸਮਝੋ । ਨਿਸ਼ਚਿੰਤ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਵਰਖਾ ਕਾਲ ਦੇ ਚਾਰ ਮਹੀਨੇ ਦਾ ਸਮਾਂ ਇਥੇ ਰਹੋ ।” ਇਸ ਆਸ਼ਰਮ ਵਿਚ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਇਕ ਦਿਨ ਰਹੇ ਅਤੇ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਆਸ ਪਾਸ ਘੁੰਮ ਕੇ ਵਰਖਾ ਕਾਲ ਦਾ ਬਾਕੀ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਲਈ ਇਸੇ ਆਸ਼ਰਮ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚ ਗਏ । ਆਸ਼ਰਮ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਝੌਪੜੀ ਠਹਿਰਨ ਲਈ ਮਿਲ ਗਈ ।
| ਉਸ ਸਾਲ ਵਰਖਾ ਘੱਟ ਹੋਈ । ਘਾਹ ਫੂਸ ਪੈਦਾ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪਸ਼ੂ, ਡੰਗਰ ਭੁਖੇ ਮਰਨ ਲਗੇ । ਗਊਆ, ਰਿਸ਼ੀਆਂ ਦੀਆਂ ਝੌਪੜੀਆਂ ਦੇ ਸੁਕੇ ਘਾਹ ਨੂੰ ਖਾਣ ਲਗ ਪਈਆਂ । ਸਾਰੇ ਚੇਲੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗਊਆਂ ਨੂੰ ਡੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਭਜਾਉਣ ਲਗੇ । ਜਦ ਗਊਆਂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੇ ਝੌਪੜੀ ਕੋਲ ਪੁਜੀਆਂ ਤਾਂ ਵਰਧਮਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਰਹਿਮ ਖਾ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗਊਆਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਾ ਕਿਹਾ । ਗਊਆਂ ਵਰਧਮਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੀ ਝੌਪੜੀ ਖਾ ਗਈਆਂ। ਸਨਿਆਸੀਆਂ ਨੇ ਵਰਧਮਾਨ ਲਈ ਦੂਸਰੀ ਝੌਪੜੀ ਉਸਾਰ ਦਿੱਤੀ । ਇਸ ਵਾਰ ਵੀ ਇਹੋ ਹੋਇਆ | ਸੰਨਿਆਸੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੁਖੀਏ ਕੋਲ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕੀਤੀ । ਮੁੱਖ ਸਨਿਆਸੀ ਨੇ ਵਰਧਮਾਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ " ਰਾਜਕੁਮਾਰ ! ਹੋਰ ਸਾਧੂਆਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਝੌਪੜੀ ਦੀ ਰਾਖੀ ਖੁਦ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ । ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਹੋ, ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੈ । ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਤਾਂ ਕਮਜੋਰ ਪਸ਼ੂ ਪੰਛੀ ਵੀ ਆਪਣੇ ਘੋਸਲੇ ਦੀ ਰਖਿਆ ਖੁਦ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਸਨਿਆਸੀਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਉਤਰ ਨਾ ਦਿਤਾ ! | ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੋਚਿਆ “ ਮੇਰਾ ਇਥੇ ਰਹਿਣਾ ਬੇਕਾਰ ਹੈ । ਜਿਸ ਮੋਹ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਆਇਆ ਹਾਂ ਉਹ ਮੋਹ ਨੂੰ ਨਾਲ ਰਖਣਾ ਬੇਵਕੂਫੀ ਹੈ । ਮੋਹ ਜੰਗਲ ਦੇ ਝੌਪੜੇ ਦਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਮਹਿਲਾਂ ਦਾ, ਮੋਹ ਹੈ । ਮੈਂ ਇਸ ਤੋਂ ਪਰੇ ਰਹਿਣਾ ਹੈ ।” ਉਸੇ ਦਿਨ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ 5 ਪ੍ਰਤਿਗਿਆਵਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ।
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ
39