________________
कल्पसूत्रे सशब्दार्थे ॥२७३॥
समभाव:
धिइकित्तिपरिवज्जिया ! धम्मकामया ! पुण्णकामया! सग्गकामया! मोक्ख- उपकाराप- .
कार विपये कामया ! धम्मकंखिया धम्मपिवासिया ! णो णं तुमं ममं जाणासि ? अहं तुमं भगवतः धम्माओ परिभंसमित्ति कटु पउरं रयपुंजं उप्पाडिय पहुस्स सासोच्छासं निरंधइ। तह वि पहुं अक्खुद्ध दट्टणं पच्छा से तिक्खतुंडाओ महापिवीलियाओ विउव्विय ताहिं दंसावेइ, निदंसावेइ, उवदंसावेइ तेणं पहुसरीराओ पबलरुहिरधारा निस्सरइ, तहवि पहू नो चलेइ । तओ पच्छा तिक्ख विसभरियकंटयाइं विच्छियसयसहस्साइं विउब्विय पहुं उवसग्गेइ। पच्छा तेणी विगरालसुंडे तिक्खदंते दंती विउव्विए । से णं सुंडीए भयवं उद्याविय अहे पाडेइ, तओ छुरियतिक्खदंतग्गेण विदारिय पाएहिं मद्देइ । तओ से भयभेरवेण पिसायरूवेण भीसेइ। तओ सीहं विउव्विय पहू सरीरं फालेइ। तए णं भगवओ
॥२७३॥