________________
चण्डकोशिकस्य भगवदुपरिविषप्रयोगः चण्डको शिकप्रति वोधश्च
. कल्पसूत्रे उस बांवी के पास ही कायोत्सर्ग पूर्वक स्थित हो गये ॥४७॥ सशब्दार्थे ।
मूलम्-तए णं से चंडकोसिए विसहरे कुद्धे समाणे बिलाओ बाहिर निस्स-- ॥२५४॥
रीय काउस्सग्गट्ठियं पहुं दट्टणं चिंतीअ केरिसो इमो मच्चुभयविप्पमुक्को मणुस्सो जो खाणूविव थिरत्तणेण ठिओ, संपइ चेव इमं अहं विसजालाए । भासरासी करोमि त्ति कटु कोहेणं धमधमंतो आसुरुत्तो मिसिमिसेमाणो वि
सग्गि वममाणो फणं वित्थारयंतो भयंकरहिं फुक्कारेहिं दिदि फोरेमाणो मूरं निज्झाइत्ता सामि पलोएइ । सो न डज्जइ जहा अण्णे, एवं दोच्चपि तच्चपि पलोएइ तहवि सो न डज्झइ, ताहे पहुं पायंगुटुम्मि डसइ, डसित्ता मा मे
उवरि पडिज्ज त्ति कटु पच्चोसक्कइ। तहवि पहू न पडइ। काउसग्गाओ । लेसमवि न चलइ । एवं दोच्चपि तच्चपि डसइ, तहवि णो पडइ, ताहे अम
॥२५४॥