________________
कल्पसूत्रे शब्दार्थे
॥२०४॥
कंखिया ! नरय निगोयपिवासिया ! किमट्ठे एरिसं पावकम्मं करिसि ? जं तिलोयनाहं तिलोय-वंदियं तिलोयसुहयरं तिलोयहियकरं भगवं उवसग्गेसि' त्ति कट्टु तं तजिउ तालिउं हणिउं उवाकमीअ । तं दद्धुं करुणावरुणालए भगवं सक्कं देविंदं देवरायं पडिसेहिअ । तए णं से सक्के देविंदे देवराया पहुं एवं वयासी - 'पहू ! देवापिया अग्गेवि बहवे दुस्सहा परीसहोवसग्गा आवडिस्संति, अओऽहं तं निवारिडं तुम्हाणं अंतिए चिट्ठामि । सक्किंदस्स तं वयणं सोच्चा भगवया . कहियं - 'सक्का ! जे य अईया, जे य अणागया, जे य पडुप्पण्णा तित्थयरा ते सव्वेवि सएण उट्राणकम्मबलवी रिय- पुरिसक्कार- परक्कमेणं कम्माई खवेंति असहेज्जा चेव विहरति, नो णं देवासुरणागजक्खरक्खसकिन्नरकिंपुरिसगरुलगंधव्वमहोरगाईणं साहिज्जं इच्छंति' त्ति णो णं सक्का ! ममं कस्साव साहेज
भगवतो गोपकृतोपसर्गवर्णनम्
॥२०४॥