________________
विपाकश्रुते. .. ॥ मूलम् ॥ जइ णं भंते ! समणेणं भगवया महावीरेणं आइगरेणं तित्थयरेणं जाव संपत्तेणं दुहविवागाणं दस अज्झयणा पण्णत्ता, तं जहा-मियाउत्ते य जाव अंजू य । पढमस्स णं भंते ! अज्झयणस्स दुहविवागाणं समणेणं जाव संपत्तेणं के अडे पण्णते ?। तए णं सुहम्मे अणगारे जंबूअणगारं एवं वयासीएवं खलु जंबू ! तेणं कालेणं तेणं समएणं मियागामे णामं णयरे होत्था, वण्णओ । तस्ल णं मियागामस्स णयरस्स बहिया उत्तरपुरस्थिमे दिसीभाए चंदणपायवे णामं उजाणे होत्था । सव्वोउय० वण्णओ। तत्थ णं चंदणपायवस्स बहुमज्झदेसभाए सुहम्सस्स जक्खस्स जक्खाययणे होत्था, चिराइए, जहा पुण्णभदे।
तत्थ णं मियागामे णयरे विजए णाम खत्तिए राया परिवसइ । वपणओ । तस्स णं विजयस्स खत्तियस्स मिया णामं देवी होत्था । सुकुमालपाणिपाया, अहीणपडिपुण्णपंचिंदियसरीरा, वण्णओ। तस्स णं विजयखत्तियस्स पुत्ते मियाए देवीए अत्तए मियाउत्ते णामं दारए होत्था, जाइअंधे जाइसे दो भेद प्रकट किये गये हैं, उनमें श्री सुधर्मास्वामी से जंबूस्वामी यह पूछ रहे हैं कि-हे भदन्त ! प्रथम दुःखविपाकनामक श्रुतस्कन्ध के भाव की क्या प्ररूपणा है ?। तब श्रीसुधर्मास्वामी इस श्रुतस्कन्ध को विशेषरूप से प्रतिपादित करने के लिये मृगापुत्रादि १० अध्ययनों द्वारा दुःखविपाक नामक प्रथम श्रुतस्कंध के भाव प्रगट करते हैं । सू०३ ॥ છે. તેમાં શ્રી સુધમ સ્વામીને જંબૂ સ્વામી એ પૂછી રહ્યા છે કે–હે ભદન્ત! પ્રથમ દુઃખવિપાક નામક શ્રુતસ્કંધના ભાવની પ્રરૂપણું શું છે ?. ત્યારે સુધર્માસ્વામી, એ શ્રુતસ્કંધનું વિશેષરૂપથી પ્રતિપાદન કરવા માટે મૃગાપુત્રાદિ દસ અધ્યયન દ્વારા मविपा नाभ: प्रथम श्रुतधना मा ४८ ४२ छे. (सू० ३) ..