________________
. . . विपाकश्रुते
॥ सूलम् ॥ तए णं सा मियादेवी तं दारगं हुंडं अंधरूवं पासइ, पासित्ता भीया तत्था उबिग्गा संजायभया अम्मधाइं सदावेह, सदावित्ता एवं क्याली-गच्छ णं देवाणुप्पिया ! तुमं एवं दारगं एगते उकुडियाए उज्झाहि । तए णं सा अम्मधाई मियादेवीए तहत्ति एयमटुं पडिसुणेइ, पडिसुणित्ता जेणेव विजए खत्तिए तेणेव उवागच्छइ, उबागच्छित्ता करयलपरिग्गहियं सिरसावत्तं मत्थए अंजलिं कटु एवं क्यासी-एवं खल्लु सामी ! मियादेवी नवण्हं मासाणं जाव आगिइमेतं । तए णं सा सियादेवी तं हुंडं अंधरूवं पासइ, पासित्ता भीया तत्था उबिग्गा संजायनया ममं सदावेद, सदाविता एवं वयासी-गच्छ णं तुसं देवाणुप्पिया! एवं दारगं एगते उकुरुडियाए उन्झाहि, तं संदिसह णं साली! तं दारगं अहं एगते उज्झामि, उदाहु मा !। तए णं से विजए खत्तिए तीसे अम्माधाईए अंतिए एयसष्टुं सोचा तहेव संभंते उटाए उद्वेइ, उहिता जेणेव मियादेवी तेणेव उवागच्छई, उवागच्छित्ता लियादेवि एवं वयाली-देवाणुप्पिया ! तुम्हं पडसे गले, तं जइ णं तुसं एयं एगते उक्कुडियाए उज्झासि, तओ णं तुम्हें पया नो थिरा भविस्लइ । तो णं तुमं एवं अंधा और गूंगा, आदि हुआ। किसी भी अंग और उपांग की पूर्ति इसके नहीं थी, किन्तु यह केवल उन लबकी आकृतिमात्र से ही युक्त था | मृ० १०॥ મૃગાદેવીના ઉદરથી જન્મ પાપે, અને જન્મથીજ તે આંધળો અને મૂંગો હતે. તેને કેાઈ પણ અંગ કે ઉપગની પૂર્તિ ન હતી, પરંતુ તેની આકૃતિમાત્ર હતી. (સ. ૧૯) -