________________
५१०
उत्तराध्ययनसूत्रे ___ एवं शब्दविषये रागद्वेषयोरनुद्धरणे दोपा उक्ताः, अथ तदुद्धरणे गुणमाह-- मूलम्-सद्दे विरत्तो मणुओ विसोगो, एएंण दुक्खोहपरम्परेण । ने लिप्पई भवमझे वि संतो, जलेण वा पुक्खरिणी पैलासं॥४७ छाया-शब्दे विरक्तः मनुजः विशोकः, एतया दुःखौघपरम्परया ।
न लिप्यते भवमध्येऽपि सन् , जलेन पुष्करिणी पलाशम् ॥४७॥ टीका--'सद्दे विरत्तो' इत्यादि--
शब्दे विरक्तः, अत एव विशोकः, मनुजः, भवमध्येऽपि सन् , एतया दुःखौघपरम्परया न लिप्यते । जलेन पुष्करिणी पलाशमिव, इत्यन्वयः । व्याख्या पूर्ववत् ॥ ४७ ॥
॥ इति श्रोत्रप्रकरणम् ।।
__ अथ घ्राणप्रकरणमाहमूलम्-घाणस्त गंधं गहणं वयंति, तं रागहेडं तु मणुन्न माहूं। ते दोसहेडं अमणुन्न साहु, संमो य जो तेतुं स वीयराँगो॥४८ छाया--घ्राणस्य गन्धं ग्रहणं वदन्ति, तं रागहेतुं तु मनोज्ञमाहुः ।
तं द्वेपहेतुम् अमनोज्ञमाहुः, समश्च यः तयोः स वीतरागः॥४८॥ टीका--'घोणस्स' इत्यादि-- गन्धगन्ध्यते घ्रायते इति गन्धस्तं, घ्राणस्य नाणेन्द्रियस्य ग्रहणम् आकर्षक
इस प्रकार शब्दविषयक रागद्वेषके दोष कहे हैं अब उसमें रागद्वेष नहीं करनेके गुण कहते हैं-'सहे' इत्यादि।
इसके अर्थ और भावार्थको जाननेके लिये गाथा चोतीसवीं ३४ देखो ॥४७॥
इस प्रकार श्रोत्रका प्रकरण कहा अब घाणका प्रकरण कहते हैं'घाणस्स' इत्यादि।
अन्वयार्थ (घाणस्स गहणं गंधं वयंति-प्राणस्य ग्रहण गन्धं
આ પ્રમાણે શબ્દ વિષયક રાગદ્વેષના દેષને કહેવામા આવેલ છે હવે तभा डे न ४२वाना गुथने ४९ छ.-" सद्दे" त्याह
આના અર્થ અને ભાવાર્થને જાણવા માટે ગાથા ૩૪ મી જુઓ. ૪ળા આ પ્રમાણે શ્રોત્રનું પ્રકરણ કહ્યું હવે બ્રાણનું પ્રકરણ કહેવામાં આવે છે – "घाणस्स" छत्याहा अन्वयार्थ-घाणस्स गणं गंचं वयन्ति-त्राणस्य ग्रहणं गन्धं वदन्ति प्रारी
