________________
प्रियदर्शिनी का अ. २९ संभोगप्रत्याख्यानफलवर्णनम् ३३ .......६९५
अहवरा दोच्चा सुहसेज्जा, से णं मुंडे भवित्ता अगाराओ अणगारिय पव्वइए समाणे सएणं लाभेणं संतुस्सइ, परस्स लाभ नो आसाएइ, नो तक्केइ, नो पत्थेइ, नो पीहेइ, नो अभिलसेइ, सेणं परस्स लाभं अणासाएमाणे अतक्केंमाणे अपीहेमाणे अपत्थेमाणे अणभिलसमाणे नो मणं उच्चावयं नियच्छइ नो विणिघायमावज्जई।।इति।। ___ छाया-अथापरा द्वितीया सुखशय्या स मुण्डो भूत्वाऽगारादनगारितां पत्रजितः सन् स्वकेन लाभेन संतुष्यति परस्य लाभं नास्वादयति न तर्कयति, न स्पृहयति, नप्रार्थयति, नाभिलष्यति । स परस्य लाभमनास्वादयन् अतर्कयन् अस्पृहयन् अपार्थयन् अनभिलष्यत् नो मनः उच्चावचं नियच्छति नो विनिघातमापद्यते ॥ इति ॥ सू० ३३॥ तब कि यह साधु इस प्रकार के कारण कलाप उपस्थिति होनेपर भी ऐसा नहीं करता है। किन्तु सदा उद्यत होने से आपने वीर्याचार का ही अवलम्बन करता है। इस प्रकार निरालंबन बने हुए इस साधु के मन वचन एवं काय ये तीनों योग मुक्ति मात्र प्रयोजन वाले होते हैं। निरालंबन दशामें साधु अपने लाभ से ही संतुष्ट रहा करता है। अन्यमुनियों द्वारा लाये हुए आहार आदि का वह चाहना नहीं करता है। मन में ऐसा विकल्प भी नहीं लाता है कि कोई मुझे लाकर आहार आदि देवे। द्वितीय सुखशय्या के विषय में स्थानाङ्गमत्र में ऐसा ही कहा है।
अहवरा दोच्चा सुहसेज्जा, से णं मुंडे भवित्ता अगाराओ अणगारियं पव्वइए समाणे सएणं संतुस्सइ, परस्स लाभं नो आसाएंइ, नो तक्केइ, नो पीहेइ, नो पेत्थेइ, नो अभिलसेइ, सेणं परस्सलाभं अणा. साएमाणे अतक्केमाणे अपीहेमाणे अपत्थेमाणे अणभिलसमाणे नो मणं આદિરૂપ લાભને ગ્રહણ કરે છે. ત્યારે એ સાધુ આ પ્રમાણે કારણ કલાપ ઉપસ્થિત હોવા છતાં પણ એવું કરતાં નથી પરંતુ સદા ઉદ્યત હોવાથી પોતાના વીર્યા ચારનું જ અવલંબન કરે છે. આ પ્રમાણે નિરાલંબન બનેલા એ સાધુનાં મન, વચન અને કાયા, એ ત્રણે વેગ મુકિત માત્ર પ્રજનવાળા હોય છે. નિરાલંબન દશામાં સાધુ પોતાના લાભથી જ સંતુષ્ટ રહે છે. અન્ય મુનિયે દ્વારા લાવવામાં આવેલ આહાર આદિની તે ચાહના કરતા નથી. મનમાં એ વિકલ્પ પણ લાવતા નથી કે, કંઈ મને આહાર પાણી લાવી આપે બીજી સુખશય્યાના વિષયમાં સ્થાના સૂત્રમાં એમ જ કહેલ છે.
“ अहवरा दोच्चा सुहसेजा, से णं मुडे भवित्ता अगाराओ अणगारिय पव्वइए समाणे सएणं संतुस्सइ, परस्सलाम नो आसाएइ, नो तकेइ, नो पीहेइ, नो पत्थेइ, नो अभिलसेइ, सेणं परस्सलाभं अणासाएमाणे अतक्केमाणे, अपी