________________
प्रियदर्शिनी २२ नेमिनाथचग्निरुपणम्
ननुरती स्थमात्मानमुवासनापर्यास ? हन्त ! स्वगतजाति मा चेम्बोर्यास्तर्हि जन्मावधि ने दास स्याम्' नमुने' भागान् मु तान विना जीवन निमिति सर्वोऽपि जानाति । जतो मुझ स्वाग्रह, स्वीकुरु मा योगशयितजावतम् । त्य तद्वचन श्रुत्वा समता सा राजीनी तप पयत ए पायस भृत्या मदनकर भक्षित्या कटोरके नमन कृत्वा रथनेमिं माह-पिरेम् । तस्या दवचनाथनमिचिरिक्त साथ कहा अघि मृगनयने ! जिस प्रकार शुष्क काष्ट म अनुरक्त वनकर नमरी यही जपने आपको सनापित करती है उसी प्रका चतुर भी तुम क्यों व्यई मे उन विरक्त हुए नेमिकुमार में अनुरक्त अपने आपको मतापित कर रही हो। तुम्हारी प्राप्ति की आशा से जीनेवाले मुझे स्वीकार कर तुम देखो कि मे किस प्रकार तुम्हारा जीवनभर दाम बनकर रहता है। अनि मुग्धे ! मोगों को भोगने में ही समर का मजा है । यों कि उनके बिना जैसे सुद पकवान भी लवण के बिना हो जाता है जीवन भी व्यर्थ है । यह बान सर्व ही जानते है । इसलिये दाय" का परित्याग कर मुझे भर्तारस्प से तुम स्वीपर को । नहीं तो यह निश्चित समझो कि मैं इस सस - में नामशेष हो जाऊँगा । इस प्रकार रखनेमि की अटपटी बातें सुनकर उस राजीमतीने उसके देखते ही को वाकर मदनमल व लिया । उसके प्रभाव से उसको उसी समय वमन हो गया। उस वमनको वह कटोरे मे ले आई और रथनेमि से कहने लगी अच्छा तुम સુકા લાકડ ના અનુ કત બનેલ લમી વ્યમાં પાતની જાતને નત કરે ઈં એજ રીતે ચતુર હવા છતા પપુ તમે વ્ય મા શા માટે વિસ્તૃત થયેલા નાંમ કુમારમ' અનુષ્કૃત થઈ પેતાન જાતને નતપિત કર્યું હ્યા છે! તમા પ્રત કરવાની આશામા જીવી રહેલા એ મારે સ્વીકાર કરે અન કઇ રીતે જીવનભર તમારે દસ બનીને હું ધ હું મુગ્ધ ! ભાગે ૧ સમારની મા છે કેમકે એના વગર જેમ ભાતભાતના સ્વાષ્ટિ ભોજન “ણ મીઠા વગર સ્વ િષ્ટ નથી લાગતા જ પ્રકારથી જીવન ણ વ્ય છે આ વાતન હણે છે આ કારણે હઠાગ્રહના પ િત્યગ કરી મને તમાન ભરથાર પે નવકાર કરે એમ નહીં વાય તે નિશ્ચય માને ! હુ આ નગરમાથી નાશેષ અની જવાના અનેમીની અપ્રકાની અટપટી વાતાને સ ભળીને રાઇમતીએ અન્ન જેતા જોતાજ ખીર ખાધી અને ઉપ થી મદન ને ખાઇ લીધુ જેના પ્રભાવથી તેને એજ વખતે ઉલટી થઇ એને એક કટેરામા ઈને નિી સામે આવી
મહુ કે
७८
लु 13, डु ભાગવામા
