________________
दासीदासगोमहिपहस्त्यचहिरण्यमुपर्णमणि-मणिायाधीधा प्रतिदिवस कोटिसु. वर्णदीनारान् ददानो नरसयमध्ये स्थपिरेनुगीवा तीर्थकरगणधरोक्ता गापा भुस्खा सर्व परित्यज्य प्रननितोऽस्मि । न तु यथा मा पश्यसि, वथैवाहमासम् । भतो न ममापि पूछतमुकत विफलम् । फितु त्वत्तुल्य सफलमेवेति ।। १२ ।। ए मुनेर्वचन श्रुत्वा चक्रवर्ती स्वसपदा त निमन्त्रयभाह
मृलम्उच्चोदए महु केके यं बभे, पर्वईया आर्वसहा ये रम्मा। इम गिह चित्तं धणप्पभूय, पसाहि पचालंगुणोववेय ॥१३॥
छाया-उच्चोदयो मधुः फर्कच ब्रह्मा, प्रवेदिता आवसथा रम्याः । - इद गृह चित्र ! धनमभूत, प्रशाधि पश्चालगुणोपपेतम् ॥ १३ ॥ __ तात्पर्य इसका यह है कि-समस्त भोग और उपमोगोंकी सामग्री सपा मैं महाऋद्धिवाला था। मेरे पास अनेक दासी, दास, गो महिप, हस्ति, अश्व, हिरण्य सुवर्ण माणिक्य मणि आदि सर पुण्य के ठाट थे। किसी भी वस्तु की कमी नही थी। प्रतिदिन में एक करोड़ सुवर्ण दीनारोंका दान दिया करता था। एक समय की बात है कि श्रमणजनोने-नरसमु. दाय के बीच एक ऐसी गाथा गाई कि जिसको सुनकर भिक्षुजन शील एव गुणोंसे विशिष्टरूपमें सपन्न हो जाते हैं और जो विस्तृत अर्थ को ली हुइ थी तथा अक्षर जिसमे बहुत कम थे उसको सुनकर मै मुनि हो गया। जिस रूपमें आप मुझे देख रहे हैं ऐसा मेरारूप नहीं था। इसलिये आप मेरा सुकृत निष्फल नही समझे-किन्तु अपने तुल्य ही समझे ॥१२॥
તાત્પર્ય આનુ એ છે કે, સમસ્ત ભેગ અને ઉપભોગની સામગ્રી સ પન્ન એ હું મહાન રિદ્ધિવાળો હતો મારી પાસે અનેક દાસ, દાસી, ગાય, ભેસ, हाथी, घ, २, सुपए, भा, भी मा सघा पुयना प्रमा१३ हता, કઈ પણ વસ્તુની કમીના ન હતી પ્રતિ દિવસ હું એક કરોડ સુવર્ણમુદ્રાઓનું દાન કરતે હતે એક સમયની વાત છે કે, શમણુજનોએ જનસમુદાયની વચમાં એક એવી ગાથા ગાઈ સંભળાવી કે, જેને સાંભળીને ભિક્ષુજન શીલ અને ગુણેથી વિશેષરૂપ સંપન્ન બની જાય છે અને તેમા ઘણો જ અર્થે ભરેલા હતે તથા અક્ષર તેમાં ખૂબ જ ઓછા હતા જેને સાભળીને હુ મુનિ બની ગયા, જે રૂપમા આપ મને જોઈ રહ્યા છે એવુ મારૂ રૂપ ન હતુંઆ માટે આપ મારૂ સુકૃત્ય નિષ્ફળ ન સમજે પરંતુ તમારા તુલ્ય જ સમજે છે ૧૨.
