________________
साल
०२
. ...... उत्तरप्पयनसून खस्योत्तर देहि । ततो मयाऽपि तस्यै प्रतिलेखो दत्तः। तन्मध्ये पेशी गाथा लिखिता
" उचितत्वाद् वरधनुना, सुहृदोक्तो ब्रह्मनामापि ।
स्त्रीरत्न रत्नाती-मिच्छति, गोपिन्द इस कमलाम् ।। १।। इति । । इद वरधनुनोक्त समाकर्ण्य ब्रह्मदत्तोऽदृष्टायामपि रत्नवत्या परमानुरागजितान्तःकरणोऽभूत् ।
अन्यदा नगर वाद्यदेशात्समागतो वमनुरेवमयोवत्-हे कुमार! एतनगरस्वामिनोऽनुमत्या दीर्घपकिङ्करा अस्मान् गवेषयन्ति । नगरस्वामिना चास्मद पास वह हार भेजा है। इस प्रकार समस्त वृत्तान्त कहकर उसने अन्तमें यह भी कहा कि जो गाथा हार के साथ आपके पास आई है उसका प्रत्युत्तर आपको देना चाहिये। अत. मैने भी उसके प्रत्युत्तर रूपमें समाचार देकर उसमे यह गाथा अफित कर दी है---
"उचितत्वावरधनुना, सुहृदोक्तो ब्रह्मनामापि ।
स्त्रीरत्न रत्नवती, मिच्छति गोविन्द इव कमलाम् ।।" मित्र वरधनु द्वारा उचितरूप से कहा गया ब्रह्मदत्तकुमार रलवती स्त्रीरत्न को विष्णु जैसे लक्ष्मीजी को चारते हे वैसे चाहता है । इस प्रकार वरधनु द्वारा कथित इस समस्त वृत्तान्त को सुनकर ब्रह्मदत्तकुमार अष्ट भी रत्नवती मे अनुरक्तचित्त हो गया।
एक समय की बात है जब कि वरधनु नगर से बाहिर जाकर वापिस आया तब उसने कहा कुमार इस नगर के राजा की अनुमति से दीघસઘળુ વૃતાત કહીને એણે બતમાં એ પણ કહ્યું કે, જે ગાથા હારની સાથે આપની પાસે આવેલ છે અને પ્રત્યુત્તર આપે આપવો જોઈએ આથી મેં પણ એના પ્રત્યુત્તરરૂપમાં સમાચાર રૂપે તેમા આ ગાથા અકિત કરેલ છે–
"उचितत्वाद्वरधनुना, सुहयोक्तो ब्रह्मनामपि ।
खी रत्न रत्नवती-मिच्छति गोविंद इव कमलाम् ॥" મિત્ર વરધનુ દ્વારા ઉચિત ૩૫માં કહેવામાં આવ્યું કે બ્રહ્મદત્તકુમાર રાવતી સ્ત્રીરત્નને જેવી રીતે વિશગુ લક્ષમીને ચાહે છે એજ રીતે ચાહે છે આ પ્રમાણે વરધનુએ કહેલા સઘળ વૃત્તાતને સાભળી જેને પોતે જેલ પણ નથી એવી રસ્તવતીમાં બ્રાદત્તકુમાર અનુરક્ત બની ગયો
એક સમયની વાત છે કે જ્યારે વધતુ નગરની બહાર કરીને પાછો આવ્યે ત્યારે તેણે આવીને કુમારને કહ્યું કે કુમાર ! આ નગરના
