________________
प्रियदर्शिनी टीका ग०४ गा० २ धनलुग्धाना नरके गमनम्
१७
ननु प्रमादिना कोऽपि नावा न भक्तीत्यतो धनार्जने ममादो न कर्तव्य इत्याह
मूलम्
जे' पावकम्मेहि घेणं मणूसा, समाययती अंमई गहय । पहाय ते पासपयहिए नैरे, वेराशुवन्द्रा नरय विति ॥ २ ॥ छाया - ये पापकर्मभि. धन मनुष्याः समाददते अमति गृहीत्वा ।
'
प्रदाय पाशमवृत्ता नरा, नैराननाः नरकम् उपयान्ति ॥ २ ॥ टीका- ' जे पावकम्मेहिं ' इत्यादि ।
जरावस्था से मेरा त्राण करने वाला न कोई बन्धु समर्थ हो सकता है, और न ससार का कोई दूसरा पदार्थ ही समर्थ हो सकता है । यदि इस अवस्था से रक्षा करनेवाला इस जीव का कोई है तो वर एक धर्म ही है । वही सर्व अवस्थाओं में जीव का मरक्षण करता रहता है, इसलिये जबतक जरा से शिथिलित शरीर नही बना ह तय तक मुझे इस धर्म के सेवन करने के लिये प्रवजित हो जाना चाहिये । ऐसा सोच समझकर अट्टनमरल गुरु के पाम जाकर दीक्षित हो गया ॥ १ ॥
जब प्रमादी जीवों का कोई त्राण शरण नही होता है, तो फिर ऐसा ही क्यों न मान लेना चाहिये कि अर्थार्जन करने में प्रमाद नहीं करना चाहिये ? सूत्रकार इसका उत्तर कहते हैं-जे पावकम्मेहिं - इत्यादि ।
अन्वयार्थ - (जे मतृसा-ये मनुष्याः ) जो मनुष्य (अमह महाथअति गृहीत्वा दुर्बुद्धि के चक्कर में फॅस कर (पावकम्मे हिं- पापकर्मभिः)
વૃદ્ધાવસ્થાથી મને બચાવનાર એવું કેઇ પણ સમથ નથી ન તા કાઈ ખ જન મારે। બચાવ કરી શકે તેમ છે કે, ન તા કેાઈ સ સારી પદાથ મારૂ રક્ષણ કરી શકે તેમ છે. જો આ જીવનુ એ અવસ્થામા રક્ષણ કરનાર કોઈ પણ હાય ને તે એક માત્ર ધર્મ છે એ સર્વ અવસ્થામા જીવનુ રક્ષણ કરી શકે છે. આથી જ્યા સુધી હું વૃદ્ઘાવસ્થાથી શિથિલ શરીરવાળા ખન્યા નથી ત્યા સુધી મારે ધર્મનુ આચરણ કરવામાં જ પ્રવૃત્ત અનવુ ોઇએ એવા મન સાથે વિચાર કરી અર્દનમલ્લે ગુરુની પાસે જઇને દીક્ષા અગીકાર કરી ॥ ૧ ॥
જ્યારે પ્રમાદિ જવા માટે કોઈ આશરાનુ સ્થાન નથી તેા પછી એવું કેમ ન માની લેવુ જોઇએ કે, અર્થોપાર્જન ક૨વામા પ્રમાદ ન કરવા જોઇએ ? सूत्रार आना उत्तर उडे छे-'जे पानकम्मे हि ' त्यिाहि
3
अन्वयार्थ-जे माणूसा-ये मनुष्या ने मनुष्य अम हाय - अमति गृहीत्वा दुर्बुधिना ४४२मा इसाधने सेती, वाशिल्य याहि
पावकस्मेहि- पापक भि
३० ३
