________________
पीयूपयर्षिणी-टीका स. २४ भगवद तेयामियर्णनम
१५७ गडया सप्पियासवा, अप्पेगडया अम्खीणमहाणसिया, एव मधुरवचनान्यास्रान्ति येषा ते तथा, 'अप्पेगटया सप्पियासवा' अप्येकके मर्पिरा सवा -घृतपच्योतगा माहातिशयमम्पाट का , श्रोतम्नेहातिशयसपाटकवाय ते सोगनवमव्यायपेभ्यो भेदेन कथिता, 'अपेगा अपातीणमहाणसिया' अप्येकके अक्षीगमहानसिका - अज्ञागमहानमा नाम लधि प्राप्ता , अन महानसम्-अन पाफम्यान, तनाश्रित पान्नमपि महानममु यते, अभीग-भि नार्थमागताय लधिविशेष धारिणे माधोऽन प्रत्ते मति तपशिष्टमन पुस्पशनमहस्रेभ्योऽपि टायमिन न क्षीयते, यावत्तदन्नन्यामी घय न भुक्ते, अपिच भिक्षापारगत तदन्न लपिपिशपप्रभाादेव साधु शतमहनेभ्योऽपि परिविष्यमाण नक्षीयते यावत् तन्नभिलाग्राहक स्वय न भुक्त, निकला करते थे। क्षीरास्रवधि का काम यही है कि यह जिसे प्राप्त होता है वह क्षीर के समान मधुर वचनों को सदा बोला करता है। कितनेक ऐसे मुनिजन ये जो म पाम्रन थे, जिनके मुग्पकमल से मधु के तुल्य मधुर वचन निकला करते थे। कितनेक ऐसे ये जो मर्पिरामा य-घृत के समान सोहापादन करनवाल वचनों के प्रयोक्ता थे। कितनेक अक्षीणमहानसिक थे । इस लचिप्राप्त मुनिजन का यह प्रभार होता है कि यह जिस घर से मिला ले आवे उम घर का अपशिष्ट अन्न जनतक देनेवाला स्वय न या लेये, तनतक लास आदमिया को भी वितरित करने पर सूटता नहीं है । तथा उस माधुद्वारा लाया गया वह भिक्षान्न भी जातक लानेवाला माधु स्वय न या लेरे तनतक लाग्य साधुओं द्वारा आहारित होने पर भी શ્રોતાજનોના પ્રતિ દધપાત્ર જેવા મધુર-મીઠા વચન નીકળ્યા કરતા હતા શીરામ લધિનું કામ એજ છે કે તે જેને પ્રાપ્ત થાય છે તે દૂધપાક જેવા મધુર વચનો જ સદાય બેલ્યા કરે છે કેટલાક એવા પણ મુનિજને હતા જે મ વાચવ હતા જેમના મુખકમલમાથી મધના જેવા મધુર વચન નીકળે છે તે મધ્વાસવ છે કેટલાક એવા હતા કે જે સર્પિરાવ હતા, વીની પેઠે નેહાપાદન કરવાવાળા વચને બેલના હતા કેટલાએક અક્ષીણમહાનસિક લબ્ધિધારી હતા, આ લબ્ધિપ્રાપ્ત મુનિજનને એવો પ્રભાવ હોય છે કે તે જે ઘેરથી ભિક્ષા લઈને આવે તે ઘરનું બાકીનું અન્ન જ્યા સુધી દેવાવાળો પિતે ન ખાય ત્યા સુધી લાખો માણમાં વહેચી આપે તો પણ ખૂટી જતુ નથી તથા તે સાધુએ લાવેલુ તે ભિલાનું અન્ન પણ તે લઈ આવનાર સાધુ પિતે ખાય નહિ, ત્યાં સુધી લાખો નાધુઓ તેને આહાર કરે તેય પણ
