________________
मियदर्शिनी टीका. अ० २ गा. २८-२९ याचनापरीपहजया
४७ चार्य तत्र यन्त्र निपीड्य इतवान् । स सन्दकाचार्यों मृत्वाऽग्निकुमारदेवत्वेनसमुत्पन्नो भूत्वाऽधिज्ञानेन सपूर्वभरत्त ज्ञात्या कोवेशेन नृपपुरोहितामात्यादि सहित कुम्भकारस्टकपुर सदेश भस्ममान् कृतवान् । दण्डफिभूपस्य स देशो दण्डकारण्यनाम्ना पश्चात् प्रसिद्धो जातः । एवमन्यैरपि मुनिभिर्वधपरीपहः सोढव्य एव, न तु स्कन्दकाचार्यरत् कोपाविप्टैभवितव्यम् ।। २७ ।।
अथ याचनापरीपहनय माह__ मृलम्-दुकर खेल भो । निच्चं, अणगारस्त भिक्खुणो।
संव्यं से जाइय होई, नैत्थि किचि"अजाईय ॥२८॥ गया-दुफर खल्ल भो । नित्यम् , अनगारस्य भिक्षोः ।
सर्व तस्य याचित भनति, नास्ति किंचिद् अयाचितम् ।। २८ ।। टीका-'दुफर' इत्यादि।
खलु-निधयेन भो! इति सम्बोधनम् , हे जम्मूः ! अनगारस्य-गृहरहितस्य पालक ने अन्त में स्कन्दकाचार्य को भी कोल्हू मे पील कर नष्ट कर दिया। स्कन्दकाचार्य मर कर निदान के प्रभाव से अग्निकुमार जाति के देव हुए। देवपर्याय में अवधिज्ञान द्वारा अपने पूर्वभव का वृत्तान जानकर उस देवने क्रोध के आवेश मे आकरके नृप पुरोहित एव अमात्य आदि सहित समस्त कुभकारकटकपुर को भस्मसात् कर दिया। दण्डकीभूप का वह देश दण्डकारण्य नाम से प्रसिद्ध हुआ। इस कथा से मुनियों को यही शिक्षा लेना चाहिये कि वे वधपरीपह को समभाव से सहन करे । जिस प्रकार उनमुनियों ने वधपरीपदको सहा उसी प्रकार अन्य मुनियोंको भी वधपरीपह सहन करना चाहिये। स्कन्दकाचार्य की तरह कोपाविष्ट नहीं होना चाहिये ॥ २७॥ તેને નાશ કર્યો સ્કદાચાર્ય મરીને નિદાનના પ્રભાવથી અગ્નિકુમાર દેવ જાતીમાં ઉત્પન્ન થયા દેવપર્યાયમાં પિતાના અવસાનથી પોતાના પૂર્વભવનુ વૃત્તાત જાણીને તે દેવ સોધના આવેશમાં આવીને રાજ પુરોહિત અને આમાત્ય સહિત સમસ્ત કુભકારકટકપુરને ભસ્મીભૂત બનાવી દીધુ દડકી રાજાને તે દેશ પછીથી દંડકારણ્ય તરીકે પ્રસિદ્ધ થયો આ કથાથી મુનિઓએ શિક્ષા ગ્રહણ કરવી જોઈએ કે, વધપરીષહને સમભાવથી સહન કરે જે પ્રકારે મુનિઓએ વધપરીષહને સહન કર્યો એ પ્રકારે સહન કરે સ્કદકાચાર્યની માફક પાયમાન થવું ન જોઈએ પારકા
