________________
४०२
तथैव पुरुषसगः साध्वीनामपि । उक्तन
घृतकुम्भसमा नारी तप्ताद्वारममः पुमान् ।
तस्माद् घृत च पहिच, नेफन स्थापयेत् युधः ॥ १॥ इत्येव पिचिन्त्यासौ मुधाधारासारया प्रवचनमारया गिरा ता प्रतिबोधयति । पन्ध दूसरे से नहीं होता है ॥१॥ इमलिये मुनि को चाहिये की वह काष्ट की पुतली को भी पैर से भी स्पर्श न करें, अगर स्पर्श करता जिस प्रकार हथनी के अगस्पर्श से हाथी पन्ध जाता है उसी प्रकार मुनि भी कामराग में बंध जाता है ।। २ ।।
इसी प्रकार साध्वियों के लिये भी पुरुषों का सग वजनीय है। क्यों कि-पुरुप का सग साध्वी के ब्रह्मचर्य के नाश में असाधारण हेतु है। कहा भी है
“घृतकुम्भसमा नारी, तप्ताद्गारसमः पुमान् ।।
तस्माद् घृत च चहि च, नैकत्र स्थापयेद् वुध. ॥१॥ अर्थात्-स्त्री धी के भरे हुए घडे के समान है और पुरुष प्रज्वाल अहार के समान है। इसलिये विद्वान् को चाहिये कि घृत और आग को एक जगह नही रक्खे ।
इस प्रकार उन लावण्यपूर मुनिराज ने विचार किया। विचार करने के पश्चात् काम से अति विहल बनी हुई उस वेश्या को માટે મુનિઓએ લાકડાની પુતળીને પગથી પણ સ્પર્શ ન કર જોઈએ કાર કે, સ્પર્શ કરવાથી જેમ હાથી હાથણીને અગસ્પર્શથી ન ધાઈ જાય છે રીતે મુનિ પણ કામ રાગમાં બધાઈ જાય છે
કહ્યું છે કે–આ પ્રકારે સાદ્ધિએને માટે પણ પુરૂષને સગ તજ
છે, કારણ કે પુરૂષનેસ ગ સાથ્વિને બ્રહ્મચર્યના નાશમાં અસાથ હેતુ છે કહ્યું પણ છે
धृतकुम्भसमा नारी, तप्ताङ्गारसमः पुमान् ।
तस्माद् धृतच वहींच नैकत्र स्थापयेद् बुध• ॥१॥ સ્ત્રિ ઘીના ભરેલા ઘડા સમાન છે અને પુરૂષ પ્રજવલિત અગ્નિ સ છે, માટે વિદ્વાને જાણવું જોઈએ કે ઘી અને અગ્નિને એક સ્થળે ન રાખે
આ પ્રકારે તે લાવણ્યપૂર મુનિરાજે વિચાર કર્યો વિચાર કરીને પછી કામવિહળ બનેલી તે વેશ્યાને પિતાની અમૃતતુલ્ય વાણીથી સમજી
