________________
'आयरक्खिा ' इत्यनेन मुनेरासपनिरोधः प्रदर्शितः । 'निरारभे' इत्यनेन मुनेररविपरीपदविनययोग्यता मूनिता । 'उवसते' इत्पनेन कपायनिग्रहित्वं मूचितम् । 'मुणी' इत्यनेन माचनरहस्यमननशीठत्व प्रतियोधिवम् । 'धम्मारामे' इत्यनेन सयमस्य रमणस्थानत्व भूचितम् ।
'चरे' इत्यनेन मुनेः सयमविपये प्रमादपर्जितत्व प्रवेदितम् । "आयरक्खिए" इससे यर सूचित किया है कि मुनि को आस्रव का निरोध करते रहना चाहिये। "निरारभे" पद से यह ज्ञात होताहाक अरतिपरीपह को जीतने की योग्यता विना मुनिअवस्था आती नहा है, क्योंकि उसी अवस्था में निरारमता रहती है। " उवसते" पदस यह सूचित होता है कि विना कपाय के निग्रह हुए आत्मा में मुनिव्रत पालने की योग्यता नहीं आती है, अतः कपाय का निग्रह अवश्य करा चाहिये। 'मुणी' पद से कपाय का निग्रह करने वाला तभी हो सकता है कि जब वह प्रवचन के रहस्यका मनन करने वाला होता है। विना ऐसा किये आत्मा कपायों का निग्रह नही कर सकता है। "धम्माराम इससे यह सूचित किया गया है कि कपायों का निग्रह करन का वही आत्मा परिणामशाली होगा-जो सयम में रमण करने की भावना रखता होगा, इसके विना नही। इसी लिये सयम को रमण का स्था, घतलाया गया है। "चरे" इस क्रियापद से मुनि को सयम के विषय प्रमादरहित होना चाहिये यह बतलाया गया है। શાયરવિવા આ પદથી એમ સૂચિત કરવામાં આવ્યું છે કે, આમ્રવના *િ* કરીને રહેવું જોઈએ અનાર આ પદથી અરતિ પરીષહને જીતવાના થઇ પ્રાપ્ત કર્યા સિવાય મુનિઅવસ્થા આવતી નથી કારણ કે, આ અવસ્થામાં નિ ૨ભતા રહે છે dવારે આ પદથી સૂચિત થાય છે કે, કષાયને નિગ્રહ કયી સિવાય આત્મામાં અનિવ્રત પાળવાની યોગ્યતા આવતી નથી જેથી કથા निश्र सपश्य ४२ मे “मुणी" यहथी षायन निघड ४२वावाणा ત્યારે જ બની શકે છે કે, જ્યારે પ્રવચનનું રહસ્ય મનન કરનાર બની રહે એમ કર્યા સીવાય આત્મા કક્ષાનો નિગ્રહ કરી શકતો નથી ધમૅરામે આ પર સૂચિત કરવામાં આવેલ છે કે-કષાને નિગ્રહ તેજ આત્મા કરવાને પરિણામ શાળી બને છે જે સયમમાં રમણ કરવાની ભાવના રાખતા હોય, તેના નહી આથી સયમને રમણનું સ્થાન બતાવેલ છે જે આ પદથી મુનિએ સ યમના વિષયમાં પ્રમાદ રહિત બનવું જોઈએ એમ બતાવેલ છે –
