________________
सुन्दरबोधिनी टीका अ. १ कालीदेव्याः पुत्रशोकवर्णनम् गेहि संनिवडिया । तएणं सा काली देवी मुहत्तंतरेणं आसत्था समाणी उठाए उट्रेइ, उद्वित्ता समणं भगवं महावीरं वंदइ नमसइ, वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी-एवमेयं भंते ! तहमेयं भंते !, अवितहमेयं भंते !, असंदिद्धमेयं भंते !, सच्चेणं एसमटे से जहेव तुब्भे वदह,--त्तिकटु समणं भगवं महावारं वंदइ नमंसइ वंदित्ता नमंसित्ता तमेव धम्मियं जाणप्पवरं दूरुहित्ता जामेव दिसं पाउब्भूया तामेव दिसं पडिगया ॥ २१ ॥
छाया-ततः खलु सा काली देवी श्रमणस्य भगवतो महावीरस्याऽन्तिके एतमथ श्रुत्वा निशम्य महता पुत्रशोकेन आक्रान्ता सती परशुनिकृनेव चम्पकलता 'धस' इति धरणीतले सर्वाङ्गः संनिपतिता। ततः खलु सा काली देवी मुहूर्तान्तरेण आस्वस्था सती उत्यया उत्तिष्ठति, उत्थाय श्रमणं भगवन्तं महावीरं वन्दते नमस्यति वन्दित्वा नमस्यित्वा एवमवादीत्-एवमेतद् भदन्त ! तथ्यमेतद् भदन्त ! अवितथमेतद् भदन्त ! असंदिग्धमेतद् भदन्त !, सत्यः खलु एषोऽर्थः तद् यथैतद् यूयं वदय, इति कृत्वा श्रमणं भगवन्तं महावीरं चन्दते नमस्यति, वन्दित्वा नमस्यित्वा तमेव धार्मिकं यानप्रवरं दूरोहति, दूरुह्य यस्या दिशः प्रादुर्भुता तामेव दिशं प्रतिगता ॥ २१ ॥
टीका-'तएणं सा' इत्यादि-ततः-पुत्रवृत्तान्तश्रवणानन्तरं सा काली देवी श्रमणस्य भगवतो महावीरस्य अन्तिके समीपे एतम् = कालं कुमार जीवितं न द्रक्ष्यसीति अर्थ-वृत्तान्तं श्रुत्वा-आकर्ण्य निशम्य हृदयेनावधार्य महता-विशालेन पुत्रशोकेन कालकुमारनामकनिजसुतमरणजन्यदुःखेन अप्फुण्णा' इति-आक्रान्ता व्याप्ता सती परशुनिकृत्तेव-कुठारच्छिन्ना चम्पकलता इत्र 'धस' इति धरणीतले सर्वाङ्गः समूछे संनिपतिताः। ततः-तत्पश्चात् सा काली देवी
'तएणं सा' इत्यादि-भगवानके समीप अपने पुत्रका ऐसा वृत्तान्त सुनकर और उसे निश्चयस्वरूप समझकर काली महारानी पुत्रमरणके दुःखसे दुःखित होकर कुठारसे कटी हुई चम्पकलताके
'तएणं सा' त्या सरावाननी पासेयी पाताना पुरन से वृत्तात સાંભળીને તથા તે નકકી સમજીને કાલી મહારાણું પુત્રમરણના દુખથી દુખિત થઈને જેમ કુહાડીથી કપાયેલી ચપકલતા પડી જાય તેમ મૂછિત થઈને જમીન પર ધડાક
