________________
યુદ્ધે
नन्दी सूत्रे
अथ मिथ्याश्रुतं वर्णयति
मूलम् - से किं तं मिच्छासुयं ? | मिच्छासुयं जं इमं अण्णाणिएहिं मिच्छादिट्ठिएहिं सच्छंदबुद्धिमइविगप्पियं, तं जहाभारहं १, रामायणं २, भीमासुरुकं ३, कोडिल्लयं ४, सगडभदि - याओ ५ खोड - (घोडग) मुहं ६, कप्पासियं ७, नागसुहुमं ८, कणगसत्तरी ९, वइसेसियं १०, बुद्धवयणं ११, तेरासिय १२, काविलियं १३, लोगाययं १४, सहितंतं १५, माढरं १६, पुराणं १७, वागरणं १८, भागवयं १९, पायंजली २०, पुस्सदेवयं २१, लेहं २२, गणियं २३, सउणरुयं २४, नाडयाई २५, अहवा बावन्तरिकलाओ, चत्तारि य वेया संगोवंगा । एयाई मिच्छादिट्ठिस्स मिच्छत्तपरिग्गहियाई मिच्छासुयं । एयाई चैव सम्मदिट्ठिस्स सम्मत्तपरिग्गहियाई सम्मसुयं | अहवा-मिच्छदिट्ठिस्स वि एयाईं चेव सम्मसुयं, कम्हा ? सम्मत्तहेउत्तणओ, जम्हा मिच्छदिट्टिया तेहिं चेव समएहिं चोइया समाणा केइ सपक्खदिट्टिओ चयंति । से तं मिच्छासुयं ॥ सू० ४१ ॥
छाया - अथ किं तन्मिथ्या श्रुतम् । मिथ्यातं यदिदमज्ञ निकै र्मिथ्यादृष्टिकैः स्वच्छन्द बुद्धिमतिविकल्पितम्, तद्यथा - भारतम् १, रामायणम् २, भीमासुरोक्तम् ३, कौटिल्यकम् ४, शकटभद्रिकाः ५, खोडा (घोटक ) मुखम् ६, कार्पासिकम् ७, नागमुक्ष्मम् ८, कनकसप्ततिः ९, वैशेषिकम् १०, बुद्धवचनम् ११, त्रैराशिकम् १२,
मुक्त जीवों से भिन्न तीर्थंकर अर्हत प्रभु हैं, यह बात इन विशेषणों द्वारा प्रतिपादित की गई है ६ ॥ सू० ४० ॥
પરિકલ્પિત મુકત જીવાથી ભિન્ન તીર્થંકર અદ્ભુત પ્રભુ છે, એ વાત એ વિશેषट्थे। द्वारा सिद्ध ईश्खाभां भावी छे. (१) ॥ सू. ४० ॥