________________
मुनितोषणी टीका, वन्दनाध्ययनम्-३ मुमेण भे दिवसो वडक्तो ?' इति वाक्येनाऽपराधक्षमापणपूर्वक देवसिक सुखशातादिक पृष्ट्वा 'जता भे' इत्युचार्य चतुर्थ 'जवणिज' इत्युच्चार्य पञ्चम 'च भे' इत्युच्चार्य पष्ठ चाऽऽवर्तन कृत्वा शिरो नमयित्वा 'ग्वामेमि खमासमणो देवसिय वइक्कम' इति वदेत्, तत. 'आवम्सियाए' इत्युक्त्या, अवग्रहादहिनिःसृत्य क्षमाश्रमणस्य पूर्णा पट्टिकामुच्चारयेत् । एवमेकाऽननतिः, एक यथाजात, तिस्रो गुप्तय , एका प्रवेशः, एक निष्क्रमण, शिरोहय-क्षमापणकाले शिष्यम्यावनत शिर. प्रथम शिर', गुरुणा वन्दनस्वीकृतये यच्चालित स्वशिरस्तद् द्वितीय शिर., इति शिरोद्वयम्, पडावर्तनानि च सम्पद्यन्ते । ततः 'इच्छामि खमासमणो चदिउ जावणिज्जाए निसीहियाए' इत्युच्चार्य पुनरवग्रह प्रवेष्टु गुरुपुरतो नतमे किलामो अप्पकिलताण बहुसुभेण भे दिवमो वइक्कतो ?' इस वाक्य से अपराध की क्षमाप्रार्थनापूर्वक दिवससम्बन्धी सुखशाता पूछ कर 'जत्ता मे' से चौथा 'जवणिज्ज' से पाचयाँ और 'च भे' से छठा आवर्तन ममाप्त कर के सिर झुकावे, अनन्तर 'खामेमि खमासमणो! देवसिय घडकम' यह पाठ बोले, फिर 'आवम्सियाए' कह कर अवग्रह से बाहर आकर क्षमाश्रमण की पूरी पाटीको पढे। इस प्रकार एक अवनति १, एक यथाजात २, तीन गुप्तियाँ ५, एक प्रवेश ६, एक निष्क्रमण ७, दो मस्तक ८, (क्षमापण काल में शिष्य गुरु के सामने मस्तक झुकावे, वह एक मस्तक हुआ, गुरु की तरफ से स्वीकृतिसूचक मम्तक का हिलाना दुमरा मस्तक हुआ, इस प्रकार दो मस्तक हुए) और छह आवर्तन १५, होते है। या खमणिजी मे किलामो अप्पक्रिताण बहसुभेण भे दिवसो वइक्कतो આ વાકયથી અપરાધની પ્રાર્થનાપૂર્વક ક્ષમા માગવી તે પછી દિવસમબધી સુખ शाति पूछी "जता भे" थी याथु जबणिज्ज थी पायभु ने च में थी ७४ माप
न पूर्ण री माथु नभायु पछी "खामेमि खमाममणो देवसिय वइक्कम" આ પાઠ બેલવે અને ફરીથી માવરિયા બેલીને અવગ્રહથી બહાર આવીને ક્ષમાશ્રમણની પૂરી પાટી બોલવી, આ રીતે એક અવનતિ ૧, એક યથાજાત ૨, ત્રણ ગુપ્તિપ, એક પ્રવેશ ૬, એક નિષ્ક્રમણ ૭, બે મસ્તક ૮(ક્ષમાપણ સમયે શિષ્ય ગુરૂસમીપે મસ્તક નમાવે તે એક મસ્તક કહેવાય અને ગુરુ તરફથી પીડા- સુચક મસ્તકને હલાવવું તે બીજે મસ્તક કહેવાય એ પ્રમાણે બે મસ્તક થયા અને છ આવર્તન ૧૫ થાય છે
५७. "इच्छामि खमासमणो वदिउ जावणिजाए निसीहियाए" नामीन