________________
"सुबोधिनी टोका. सू. ५७ सूर्याभविमानवर्णनम्
३६३ नादः, तद्वत्स्वरो यासां तास्तथा। तथा-नन्दिघोषाः-अनन्तरोक्तनन्दिवद् घोषो. उच्चैःशब्दो यासां तास्तथा। तथा-मञ्जस्वरा:-प्रियशब्दाः तथा-मजघोपा:प्रियोच्चैः शब्दाः, तथा-सुस्वरा:-श्रवणतटरमणीयस्वरयुक्ताः, तथा-सुस्वरघोषाः-शोभनस्वरयुक्तनोदसम्पन्नाः एतादृश्यो घण्टाः उदारेण-महता मनोज्ञेन-शोभनेन मनोहरेण मनःप्रसादकेन कर्णमनोनितिकरेण- श्रवणमनः प्रमोदजनकेन शब्देन तान्-द्वारासन्नान् प्रदेशान् सर्वतः-सर्वदिक्षु समन्ततःसर्वविदिक्षु आपूरयमाणा आपूरयमाणा:-पुन: पुन:-पूरयन्त्यः-व्याप्नुकत्यः यावत्-यावत्पदेन-'श्रियाऽतीवातीवोपशोभमाना उपशोभमानाः' इत्येतत्सनहरे बोध्यः, एतादृश्यो घण्टाःतिष्ठन्ति-सन्ति ॥ ० ५७॥
___ मूल-म्-तेसि ] दाराणं उभओ पासे दुहओ निसीहियाए सोलस सोलस वणमालापरिवाडीओ पण्णत्ताओ, ताओ णं वणमाबजने पर जामा स्वर आकाश और पृथिवी को गुजित कर देता है उसी प्रकार से इन घंटाओं का स्वर भी आकाश एवं पृथिवी को गुंजा देता है. अतः इन घटाओं के शब्द बहुत जोर के निकलते हैं, जोर के निकलने पर भी वे विभीषिका (भय) जनक नहीं होते हैं किन्तु बडे मिय लगते हैं. इनको सुनकर श्रोताजनों को बडा अपूर्व आनन्द आता है. यही वात्त सुस्वर घोष शब्दों द्वारा प्रकट की गई है। इन पूर्वोक्त विशेषणों वाली वें घंटाएं
अपने उदार-विपुल, मनोज्ञ-शोभन, मनोहर-मनः प्रसादक, एवं कर्ण मनौ ' निवृत्ति कारक ऐसे शब्द से द्वारासन्न प्रदेशों को सब दिशाओं एवं विदिशाओं में व्याप्त करती हुई यावत् अपनी सुन्दरता से अधिक सुहावनी लगती हैं ॥ मू० ५७ ॥ જે જાતનો સમ્મિલિત થયેલે ધ્વનિ તેઓમાંથી નીકળે છે અને આકાશ તેમજ પ્રષ્ટિ વીને શબ્દથી ગુંજિત કરી મૂકે છે તે પ્રમાણે જ આ ઘંટાઓને ધ્વનિ પણ આકાશ. અને પૃથિવીને ગુજિત કરી મૂકતો હતો. એથી આ ઘંટાઓને ધ્વનિ બહુજ મોટેથી નીકળતો હતો અને છતાં એ તે વિભીષિકા જનક એટલે કે ભય ઉત્પન્ન કરનાર નહીં હતો. પણ તે બહુજ પ્રિય લાગતો હતો. તેને સાંભળીને શ્રોતાઓને બહુ જ અપૂર્વ આનંદ થતો હતો. એ જ વાત સુસ્વર તેમજ સુસ્વરઘોષ શબ્દો વડે પ્રકટ કરવામાં આવેલી છે. આ પૂર્વોક્ત વિશેષાવાળી તે ઘંટાઓ પિતાના ઉદાર-વિપુલ, મનેપ્સ-શોભન, મનોહરમનપ્રસાદક, અને કર્ણમને નિવૃતિ કારક (કાનોને અતીવ સુખદ અનુભૂતિ કરાવનારે) વનિથી દરવાજાની આસપાસના પ્રદેશોને સર્વ દિશામાં તેમજ વિદિશાઓમાં વ્યાપ્ત કરતા યાવતું સૌંદર્યથી વધારે રુચિકર લાગતો હતે. સૂ પણ છે