________________
॥ टीका ॥
१४४
अन्तकृतदशाङ्गसूत्रे देवाणुप्पिया ! ओहय जाव झियाहि ।। एवं खलु तुम देवाणुप्पिया ! तच्चाओ पुढवीओ उज्जलियाओ अणंतरं उबिट्टित्ता इहेव जंबूदीवे भारहे वासे आगमेस्साए उस्सम्पिणीए पुंडेसु जणवएसु सयदुवारे वारसमे अममे नामं अरहा भविस्ससि, तत्थ तुमं बहूई वासाइं केवलपरियायं पाउणित्ता सिज्झिहिसि ॥ सू० ६ ॥
_ 'तए णं' इत्यादि । 'तए णं कण्हे वासुदेवे अरही अरिहनेमिस्स अंतिए' ततः खलु कृष्णो वासुदेवः अर्हतोऽरिष्टनेमेः अन्तिके 'एयमद्वं' एतमर्थम् उक्तमर्थस् ‘सोच्चा निसम्म ओहय जाव झियाइ' श्रुत्वा निशम्य अवहत यावद् ध्यायति । ततः 'कण्हाइ' कृष्ण ! इति संवोध्य 'अरहा अरिट्ठनेमी कण्हं वासुदेवं एवं वयासी' अर्हन अरिष्टनेमिः कृष्णं वासुदेवम् एवमवदत्'मा णं तुमं देवाणुप्पिया ! ओहय जाव झियाहि' मा खलु त्वं देवानुप्रिय ! अवहत यावद् ध्याय, यतः ‘एवं खलु तुमं देवाणुप्पिया !' एवं खलु त्व हे देवानुप्रिय ! 'तच्चाओ पुढवीओ उज्जलियाओ' तृतीयस्याः पृथिव्या उज्ज्वलितायाः 'अणंतरं' अनन्तरम् 'उविट्टित्ता' उद्धृत्य=निःसृत्येत्यर्थः, 'इहेव जंबूदीवे भारहे वासे' इहैव जम्बूद्वीपे भारते वक्-इह जम्बूद्वीपस्थितभरतक्षेत्रे 'आगमेस्साए उस्सप्पिणीए' आगमिष्यन्त्याम् उत्सर्पिण्याम्, 'पुंडेसु जणवएसु'
___ अपनी भविष्यदशा का उक्त वर्णन अहत् अरिष्टनेमि के मुख से सुनकर कृष्ण वासुदेव आर्तध्यान करने लगे। उस समय आर्तध्यान करते हुए कृष्ण वासुदेव को भगवान् अर्हत् अरिष्टनेमिने इस प्रकार कहा
. हे देवानुप्रिय ! इस प्रकार दुःख मत करो; क्यों कि आनेवाली उत्सर्पिणी काल में तृतीय पृथ्वी से निकल कर इसी जम्बूद्वीप स्थित भरतक्षेत्र के पुण्ड जनपद के शतद्वार नगर में 'अमम'
પિતાની ભવિષ્ય દશાને ઉકત વર્ણન અહંતુ અરિષ્ટનેમિના મુખેથી સાંભળી કૃષ્ણ વાસુદેવ આર્તધ્યાન કરવા લાગ્યા. તે સમયે આર્તધ્યાન કરતા કૃષ્ણ વાસુદેવને ભગવાન અહંતુ અરિષ્ટનેમિએ આ પ્રકારે કહ્યું –
હે દેવાનુપ્રિય! આપ દુઃખ ન કરે, કેમકે આવતા ઉત્સર્પિણી કાલમાં તૃતીય પૃથ્વીથી નીકળીને આ જંબુદ્વિીપમાં આવેલા ભરતક્ષેત્રના પંડ્રજનપદના શતદ્વાર