________________
अन्तकृतदशाङ्गसूत्रे भावः । तदनु भगवानाह-'अहानुहं देवाणुप्पिया !' यथामुखं देवानुपिय ! 'तए णं से गयसुकुमाले अणगारे' ततः खलु स गजमुकुमारोऽनगारः, 'अरहया अरिट्टनेमिणा अन्भणुण्णाए समाणे' अहंताऽरिष्टनेमिना अभ्यनुज्ञातः सन् 'अरहं अरिट्टनेमि वंदइ णमंसई' अर्हन्तमरिष्टनेमि वन्दते नमस्यति अर्हन्तमरिष्टनेमि स्तौति पञ्चाङ्गेन नमस्करोति च, 'वंदित्ता णमंसित्ता अरहओ अरिहनेमिस्स' वन्दित्वा नमस्यित्वा अर्हतोऽरिष्टनेमेः 'अंतियाओ' अन्तिकात् समीपादित्यर्थः, 'सहस्संबवणाओ उजाणाओ' सहस्राम्रबनात् उद्यानात् 'पडिनिक्खमइ' प्रतिनिष्क्रामति-निस्सरति, 'पडिनिक्खमित्ता' प्रतिनिष्क्रम्य 'जेणेव' यत्रैव 'महाकालं सुसाणं' महाकालं श्मशानं 'तेणेव उवागए' तत्रैव उपागतः 'उवागच्छित्ता थंडिलं पडिलेहेइ' उपागत्य स्थण्डिलं मासुकभूमि पतिलेखयति-निरीक्षते, 'पडिलेहिता उच्चारपासवणभूमि पडिलेहेइ' प्रतिलेख्य उच्चारप्रस्रवणभूमि प्रतिलेखयति, 'ईसिं पव्भारगएणं कारणं' ईपतपारभारगतेन कायेन-किंचिन्नम्रीभूतेन कायेन 'जाव दोवि पाए संहह' यावद् द्वावपि पादौ संहृत्य-संकोचं नीत्ता, 'एगराइयं महापडिमं उवसंपज्जित्ता णं विहरई' ऐकरात्रिकी महापतिमाम् उपसंपद्य खलु विहरति ।। सू० २७ ।।
__ भगवानने कहा हे देवानुप्रिय ! जिस प्रकार तुम्हें सुख हो उस प्रकार करो । उसके बाद वह गजसुकुमाल अनगार अहत् अरिष्टनेमि से आज्ञा प्राप्त कर उन्हें वन्दन नमस्कार कर सहस्राम्रवन उद्यान से निकल कर महाकाल श्मशान में गये। वहाँ पर उन्होंने कायोत्सर्ग करने के लिये प्रासुकभूमि तथा उच्चार पासवण-यडीनीत, लघुनीत के परिष्ठापन-परिठने योग्य भूमिकी प्रतिलेखना की। बाद में काया को कुछ नमाकार चार अंगुल के अन्तर से दोनों पाँवों को सिकोड़ कर एक पुद्गल पर दृष्टि रखते हुए ऐकरात्रिकी महापडिमा को स्वीकार कर ध्यान में निमग्न हुए ॥ सू० २७ ।।।
ભગવાને કહ્યું - હે દેવાનુપ્રિય! જે પ્રકારે તને સુખ થાય તેમ કર. પછી તે ગજસુકુમાલ અનગાર અહંતુ અરિષ્ટનેમિ પાસેથી આજ્ઞા પ્રાપ્ત કરી તેમને વંદન નમસ્કાર કરી સહસામ્રવન ઉદ્યાનથી નીકળીને મહાકાલ શમશાનમાં ગયા. ત્યાં તેમણે કાયોત્સર્ગ કરવા માટે પ્રાસુકભૂમિ તથા ઉચ્ચાર પાસવણબડીનીત, લઘુનીતના પરિણામને
ગ્ય ભૂમિની પ્રતિલેખન કરી, પછી કાયાને જરા નમાવીને ચાર આંગુલના અંતરે બેઉ પગને સંકેચી એક પુદ્ગલ પર દૃષ્ટિ રાખીને એક રાત્રિી મહાપડિમાને સ્વીકાર ४श ध्यानमा निमा थया (सू० २७)