________________
८८
अन्तकृतदशाङ्गसूत्रे
'अरहा अनेिमी' अर्हन्नरिष्टनेमिः ' कण्हस्स वासुदेवस्स गयसुकुमालस्स कुमारस्स' कृष्णस्य वासुदेवस्य गजमुकुमालस्य कुमारस्य 'तीसे य० धम्म कहा ' तस्यां च० धर्मकथा, भगवानईन्नरिष्टनेमिः कृष्णं वासुदेवं गजसुकुमारं कुमारं चोपलक्ष्य तस्यां विशालायां परिपदि धर्मकथामुपादिशदिति भावः । 'कण्हे पडिगए ' कृष्णः प्रतिगतः = धर्मकथाश्रवणानन्तरं कृष्णः स्वभवनं प्रतिनिवृत्तः ॥ २४ ॥
॥ मूलम् ॥
तए णं से गयसुकुमाले कुमारे अरहओ अरिट्टनेमिस्स अंतियं धम्मं सोच्चा जं नवरं अम्मापियरं आपुच्छामि, जहा मेहे, णवरं महिलियावज्जे जाव वड्ढियकुले । तए णं से कण्हे वासुदेवे इमीसे कहाए लखट्टे समाणे जेणेव गयसुकुमाले कुमारे तेणेव उवागच्छड़, उवागच्छित्ता गयसुकुमालं कुमारं आलिंगड, आलिंगिता उच्छंगे निवेसेड, निवेसित्ता एवं वयासी - तुमं ममं सहोदरे कणीयसे भाया, तं मा णं देवापिया ! इयाणि अरहओ अरिनेमिस्स अंतिए मुंडे जाव पवयाहि । अहण्णं वारवईए नयरीए महया महया रायाभिसेणं अभिसिंचिस्सामि । तए णं से गयसुकुमाले कुमारे कण्हेणं वासुदेवेणं एवं बुत्ते समाणे तुसिणीए संचिदृइ ॥ सू० २५ ॥
उसके बाद भगवान् अर्हत् अरिष्टनेमिने कृष्ण वासुदेव और गजसुकुमाल के लिये उस विशाल परिषद् में धर्मोपदेश किया । अनन्तर धर्मकथा सुनकर वासुदेव कृष्ण अपने भवनकी ओर प्रस्थान किये || सू० २४ ॥
બિરાજતા હતા ત્યાં જઇ તેમને વંદન નમસ્કાર કર્યાં અને ભગવાનની ઉપાસના કરવા લાગ્યા ત્યારપછી ભગવાન અત્ અરિષ્ટનેમિએ કૃષ્ણ વાસુદેવ અને ગજસુકુમાલને માટે તે વિશાળ પરિષદમાં ધર્મોપદેશ કર્યાં. પછી ધ કથા સાંભળી કૃષ્ણવાસુદેવે घोताना महेस तर३ प्रस्थान यु. ( सू० २४)
