________________
३४
उपासकदशा सङ्कलनया स्वयमनुमवनीयः। (५) निर्माणकल्याण चाऽऽपाहमुदिचतुर्दश्या अपराहे नक्षत्रादय इहापि मागुपाता एवेति ।
याम यासीनाव सर्वार्थसिद्धे मुहूर्ते समुत्थाय नमस्कारमन्त्रपाठपूर्वक नियमचतुर्दशक मनोरयत्रिक विचिन्त्य स्वस्वशरीरकृत्यनिहत्ता मातापितमभृतिविनयो तर गुरुसदेशमासाद्य 'तिवसुत्तो' पाठेन कृतसविधिगुरुवन्दनास्तद्वदनान्मालिक भ्याख्यान चाऽऽकर्णयन्ति स्म समयप्रतिपालमा वालका अपि ।।
यम्यां च विशिष्टप्रभाश्वतो द्वादशतीर्थकरस्य देवाधिदेवस्य श्रीरामपूज्यस्प त्रिभुवनावतसरशपरम्पराया जाते वृहदसौ नरपती शासति कदाचन देवोपघात सजातभरकमहोपद्रवदूताना सर्वेषा नागरिकाणा सनृपाणा तत्रैव तद्वर्षीयचातुर्मा
(५) निर्वाण-कल्याणक अपाढ़ सुदी चतुर्दशी के अपराह्न समयमें हुआ। नक्षत्र आदि पूर्वोक्त ही थे।
वहा सिद्धान्तके अनुगमन करनेवाले वालक सर्वार्थसिद्ध मुहर्समें उठ कर णमोकार' मत्रका, पाठ करके चौदह नियमों और तीन मनोरथों चिन्तवन करके शारीरिक कृत्य से निवृत्त होकर मातापिता आदि बडोका विनय करनेके बाद गुरुओंके पास आकर 'तिक्खुत्तो' के पाठ से उन्हें वन्दना करते थे, और उनके मुखसे मांगलिक तथा व्याख्यान सुनते थे।
जिस नगरीमे विशिष्ट प्रभाववाले बारहवें तीर्थकर देवाधिदेव श्री वासुपूज्य भगवान के पवित्र वशपरपरामे उत्पन्न बृहदसु नामक राजाके राज्यमें एक समय देवकृत मरकीका उपसर्ग हुआ था, उस समय चातु' (૫) નિર્વાણ-કવ્યાણ અષાઢ સુદી ચૌદશના મધ્યાહ્ન પછીના (અપરહણ) સમયમાં થયુ નઝુત્રાદિ પૂર્વ જણા યા તે પ્રમાણે હતા, (
ત્યા સિદ્ધાતનું અનુશમન કરનારા બાળકે સર્વાર્થસિદ્ધ’ મુહર્તમાં ઉઠીને “શુમેકકાર' માત્રને પાઠ કરી ચૌદ નિયમે અને ત્રણ મને રથનુ ચિંતન કરી શારીરિક કૃત્યથી નિવૃત્ત થઈ માતા-પિતા આદિ વડીલેને વિનય કર્યો પછી ગુરૂઓની પાસે આવી “તિફખુત્ત'ના પાઠથી તેમને વદન કરતા હતા, અને એમના મુખથી માલિક તથા વ્યાખ્યાન સાભળતા હતા
એ નગરીમાં વિશિષ્ટ પ્રભાવવાળા બારમા તીર્થકર સેવાધિદેવ શ્રી વાસુપૂજય ભગવાનના પવિત્ર પર પરામાં ઉત્પન્ન થયેલા બૃહદ્ર નામના રાજાના રાજ્યમાં એક વખત દેવકૃત મરીનો ઉપસર્ગ થયા હતા, તે વખતે ચાતુમાં વિરાજમાન -
