________________
पवाघमश
रूपेषु च भद्रपापके, चक्षुपियामुपगतेषु । तुप्टेन पा रुप्टेन गा, श्रमणेन सदा न गरिनव्यम् ।। १७ ॥ १-भद्रकपापकेपु-अनुकूल-पतिहऐपु। ग धेषु च भद्रकपापकेपु, प्रागविषयमुपगतेपु। तुष्टेन या रुप्टेन गा, श्रमणेन सदा न मरिचम्पम् ॥ १८ ॥ रसेपु च भद्रकपापकेपु, निहापियमुपगते । तुप्टेन गा रुप्टेन पा, श्रमणेन सदा न भवितव्यम् ॥ १९ ॥ स्पर्शपु च भद्रपापकेपु, फायपियमुपगतेषु ।
तुम्टेन या रुग्टेन गा, अमणेन सदा न भवितव्यम् ॥ २० ॥ विषय को समझाते हैं यहां भद्रक शब्द का अर्थ अनुकूल और पापक शब्द का अर्थ प्रतिकूल है । जय शब्द रूप चिपय श्रोत्रेन्द्रिय का हो तो उस समय चाहे वह मनोज्ञ हो या अमनोजो फैसा ही क्यों न हो उसमें श्रमण-साधु-को कभी भी तुष्ट अधया रुष्ट नहीं होना चाहिये । गा०॥१६॥
चक्षुइन्द्रिय का विपयभूतरूप जर उस इन्द्रिय द्वारा ग्रहण करने में आवे-तब यह चाहे मनोज्ञ हो या अमनोज्ञ हो उसमें श्रमण जन को कभी भी हर्प विपाद-तुष्ट रुष्ट नहीं होना चाहिये । गा० १७ ॥
मनोज एव अमनोज्ञ गध जर घ्राणइन्द्रिय का विपय रो तव साधु को उस विषय में कभी भी तुष्ट रुष्ट नहीं होना चाहिये । गा० १८॥
मनोज्ञ अथवा अमनोज्ञ रस जिहोइन्द्रिय का विषय हो-तब उसम श्रमण जन को कभी भी तुष्ट और मष्ट नहीं होना चाहिये । गा० १९।। કરે એ અહીં ભદ્રક શબ્દનો અર્થ અનુકૂળ અને પાપક શબ્દનો અર્થ પ્રતિકૂળ છે જ્યારે શબ્દરૂપ વિષય શ્રોત્ર ઈન્ડિયન હોય તે ભલે તે મને હોય કે અમનેઝ હેય, ગમે તે કેમ ન હોય, તેમા શ્રમણ-સાધુ-ને કદાપિ તુષ્ટ કે રૂષ્ટ થવું જોઈએ નહિ એ ગા ૧૬ |
ચક્ષુ ઈન્દ્રિયને વિષયભૂત રૂપ જ્યારે તે ઈન્દ્રિય વડે ગ્રહણ કરવામાં આવે ત્યારે તે મને હોય કે અમનેઝ હોય, શ્રમણને કદાપિ તેમા હર્ષ વિષાદ-તુષ્ટ-રૂષ્ટ નહિ થવું જોઈએ . ગ ૧૭ |
મને અને અમનેશ ગધ જ્યારે પ્રાણ ઈન્દ્રિયનો વિષય હોય ત્યારે સાધુને તે વિષયમાં કદાપિ તુષ્ટ કે કૃષ્ટ નહિ થવું જોઈએ છે ૧૮ |
મને અથવા તે અમને રસ જ્યારે જીવા ઈન્દ્રિયને વિષય હોય ત્યારે તેમાં શ્રમણ-જનને કદાપિ તુષ્ટ અને રૂટ થવું જોઈએ નહિ " ૧૯
