________________
३९४
माताधर्मकथा अकृत्स्नमपर्वकानां पातनसयमममिता ग्विापिरताना देगपिरतीना श्रावकाणाम् एप द्रव्यस्तर' रालु युक्त एष । विभूनोऽयमित्याह-ससार प्रतनु फरण-समारक्षयकारकः इत्यर्थ। ननु गायोग महामुन्दर: सक्थ श्रापकाणा युक्त ? । इत्यारादायाह-कृपाप्टान्त इति___यथा लोके केऽपि जलागावतातणाग. पिपामापनोपनार्थप सनन्ति ते कृपसनका मृत्तिकारमादिगिय मल्गिा भवन्ति, पथात् तदम्पेन जलेन तेपा तृप्णायास्तथा मृदमगलस्य च नागो भाति तदनन्तरमपि ते तदन्ये च श्रवणों के लिये उपादेय भी पुष्प आदिको द्वारा भगवान की पूजा स्व रूप द्रव्यस्तव साधुओं के लिये हेयी है। क्यों कि साधु नर्व आरम और परिग्रह के सर्वमा त्यागी है-पाक नही वे देश विरति सपन्न हैं । अतः उनके लिये द्रव्यस्तव ससार का क्षय कारक माना गया है कृप का दृष्टान्त देकर मायकार ने हमशका का परिवार किया है कि जिस प्रकार जल के अभाव से पिपासा को दर करने के लिये कोई २ मनुष्य कूप को खोदते है और उसे खोदते समय मिट्टी और कीचड से मलिन भी हो जाते हैं परन्तु पश्चात् उस कूप में निकले हुए जल से वे उस कीचड और लगी हुई मिट्टी को साफ कर देते हैं और समय २ पर अपनी पिपासा की भी शाति करते रहते ह । दमरे और भी लोक उससे लोभ उठाते है। इस प्रकार उस जलयुक्त कुएँ से खोदने वाले व्यक्तियों को तथा और भी अन्यजनों को समय २ पर अनेक प्रकार से लाभ होता रहता है। ठीक इसी तरह इस द्रव्यस्तव मे जो कि सयम कृवदिट्ठतो।) (भाष्यकार ४२ ) म प्रभारी डधु श्रावहीन भाटे 6॥ દેય હોવા છતા પુષ્પ વગેરે વડે ભગવાનની પૂજા સ્વરૂપ દ્રવ્યતવ સાધુઓના માટે તે ત્યાજ્ય જ છે, કેમકે સાધુ સર્વ આર ભ અને પરિગ્રહના સપૂર્ણપણે ત્યાગી હોય છે. શ્રાવક નથી, તેઓ દેશ વિરતિ સંપન્ન છે એટલા માટે તેમને સામે રાખીને વિચાર કરીએ તે દ્રવ્યન્તવ સસારને ક્ષય કરનાર માનવામાં આવ્યા છે ફૂપનું દાત આપીને ભાષ્યકારે આ શાને દૂર કરી છે કે જેમ પાણના અભાવને લીધે પીડાઈને તરસ મટાડવા માટે કેટલાક માણસે વાવ
દે છે અને તે વખતે તેઓ માટી અને કાદવથી ખરડાઈ જાય છે પણ ત્યાર પછી વાવમાથી નીકળતા પાણીથી જ તેઓ કીચડ તેમજ શરીરે ચટેલી માટીને સાફ કરી નાખે છે અને વખતો વખત પોતાની તરસ પણ મટાડે છે બીજા પણ કેટલાક લોકે તેનાથી લાભ મેળવે છેઆ રીતે તે પાણી ભરેલી વાવથી
