________________
बातापकथा तस्मिन् काले तम्मिन् समये स्थपिरागमनम् । पन्या सार्थनाणे धर्म भवा मवियुद्धः सन् ज्येहपुर अटुम्रे स्थापयित्ता मयनिता, सामायिकादीनि पाया मान्यधीते । यहनि वर्षाणि बामण्यपर्याय पालयति, पालयिता मासिध्या सर खनया ऽऽत्मानं जुष्टा पष्टि मक्तानि अनशनेन रिचा कालमामे बाल कलाचपानगरी में आकर वह अपने मित्र, जाति, ग्यजन, मबन्धी परिजनों से मिलो और विपुल मनुष्य भव सपाधी फाम भोगों को मोगने लगा (तेण कालेण तेण ममाण थेरागमण, धपणे सत्यवाहे धम्म सोना जेह पुत्त कुड़वे ठयेत्ता पन्चहण, सामाहयमाइयाइ एकारस अगाड बहाण -पासाणि सामण्णपरियाग पाउणित्ता मासिया सलेरणा अभतरेस देवलोएस्सु देवत्ता उचवन्ने महाविदेहे वासे सिजिरिइ जाच अत फरेहिइ । एव ग्वल जवू ! समणेण भगवया मरावीरेणं जाव संपण परसमस नायज्झयणस्स अपमठे पण्णत्त तिवेमि) उसी काल और उसी समय में वहा पर स्थविरों का आगमन हुआ। धन्यसार्थवाहन उनसे धर्म का व्याख्यान सुना सुनकर वर प्रतिबद्ध हो गया और प्रतिवुद्ध हो करके फिर वह कुटुय में अपने ज्येष्ठ पुत्र को रखकर दीक्षित होकरके उसने सामायिक आदि ग्यारह अगांका अध्ययन किया। अनक वर्षों तक श्रामण्य पर्याय का पालन कर १ माल की सलेखना से ६° भक्तों का अनशन द्वारा छेदन करके काल अवसर काल करके देव
ચ પા નગરીમાં આવીને તે પિતાના મિત્ર જ્ઞાતિ, સ્વજન, સ બધી પજિનેને મળે અને વિપુલ મનુષ્ય ભવના કામ ભેગવવા લાગ્યા
(तेणं कालेण तेण समपण थेरागमण धण्णे सत्यवाहे धम्म सोच्चा जट्ट पुत्त कुडने ठवेत्ता पन्धइए, सामाइयमाझ्याइ एक्कारसअगाइ बहणि वासारण सामण्णपरियाग पाउण, पाउणित्ता मासियाए सलेहणाए अन्नतरे देवलोएसु देवताए उवपन्ने महाविदेहे चासे सिज्झिहिइ, नाव अत करेहिइ । एव खलुजबू! समणेण भगवया महावीरेण जाव सपत्तेण पन्नरसमस अयमहे पण्णत्ते त्ति बेमि) તે કાળે અને તે સમયે તે નગરીમા સ્થવિરો પધાર્યા ધન્યસાર્થવાહે તેઓના મુખથી ધર્મનું વ્યાખ્યાન સાભળ્યું અને સાંભળીને તેને પ્રતિબોધ થયો પ્રતિબુદ્ધ થઈને તેણે પિતાના કુટુંબના વડા તરીકે પિતાના મોટા પુત્રની નીમણુક કરીને દીક્ષા ગ્રહણ કરી દીક્ષા ગ્રહણ કર્યા બાદ તેણે સામાયિક વગેરે અગિયાર અગોનું અધ્યયન કર્યું અને ઘણા વર્ષો સુધી શામgય પર્યાયનું પાલન કરીને એક માસની સ લેખનાથી ૬૦ ભક્તોનું અનશન વકે છેદન કરીને વખતે
