________________
मालाधर्मका
६८
यइ, णिसीइत्ता, एवं वयासी- एव खलु अहं सयाओ गिहाओ णिग्गच्छामि, त चेव जाव अभितरिया, पुरिसा नो आढाइ नो परिजाणाइ, नो अब्भुहे, तं सेयं सलु मम अप्पार्ण जी वीयाओ वक्रोक्त्तिएत्तिकट्टु, एवं सपेहेइ, संपेहित्ता तालउडं विसं आसगंसि पक्खिवइ, से य विसे णो संक्रमइ । तपणं तेतलिपुत्ते नीलुप्पल जाव असि खधंसि ओहरइ, तत्थ विय से धारा ओपल्ला । तएण से तेतलिपुत्ते जेणेव असोगवणिया तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता पासगं गीवाए बधइ, वधित्ता अप्पानं मुयइ, तत्थ विय से रज्जू छिन्ना । तपणं से तेतलिपुत्ते महइ महालय सिल गीवाए वधइ, वंधत्ता अत्थाहम तारमपोरिसियस उदगंसि अप्पाणं मुयइ, तत्थ वि से थाहे जाए | तएर्ण से तेतलिपुत्ते सुक्कंसितणकूडसि अगणिकाय पक्खिवइ, पक्खिचित्ता मुयइ, तत्थ वि से अगणिकाए विज्झाए । तएण से तेतलोपुत्ते एव व्यासी - सद्वेय खलु भो समणा वयंति, सद्धेय खलु भो माहणा वयति, सद्धेय खलु भो समणामाहणा वयति, अह एगो असद्धेयं वयामि एव खलु अहं सहपुत्तेहिं अपुत्ते को मे सहहिस्से ? सहमित्चेहि अभित्ते, को मेय सद्द हिस्सा, एव अत्थेणं दारेण दासेहिं परिजणेणं एव खलु तेतलिपुत्तेर्ण अ॒मच्चे कणगज्झएणं रन्ना अवज्झायणं समाणेणं तेतलिपुत्त्रेणं तालपुडगे विसे आगसि पक्खित्ते, से वि य णो कमइ को मेय सदहिस्लइ ? तेतलिपुते नीलुपल जात्र खुसि, ओह.
T
1
11