________________
भगवतीसूत्रे २०० देवानामुत्पत्तिन भवतीति भावः । “ठिई संवेदं च जाणेना' स्थिति कायसंवेधं च जानीयात् अत्र स्थितिसंवेधौ पार्थक्येन अवगन्तव्यो कालादेशेन द्वीन्द्रियेपू. पित्सोर्यस्य या स्थिति स्तत्संयोजनेन कायसंवेयो वक्तव्य इति । 'सेव भंते ! सेवं भंते ! त्ति तदेवं भदन्त ! तदेवं भवन्त ! इति हे महन्त ! द्वीन्द्रियेपूपिस्सूनां जीवानाम् उत्पादपरिमाणादिविषयकं वस्तु यदेवानुप्रियेण कथितं तत्सर्वम् एवमेवसर्वथा सत्यमेव इति कथयिन्या भगवन्तं वन्दते नमस्पति वन्दित्वा नमस्यित्वा संयमेन तपसा आत्मानं भावयन् विहरतीति ।मु०१॥
॥ चतुर्विशतितमे शतके सप्तदशोदेशकः समाप्तः ॥ भव कहना चाहिये । 'देवा न चेव उवयति' दीन्द्रियों में देवों की उत्पत्ति नहीं होती है। 'ठिई संवेहं च जाणेजना' स्थिति
और फायवेध यहां मीन्द्रिय जीखों में उत्पन्न होने के योग्य जिस जीन की जितनी स्थिति है, इस स्थिति को उसके भव की स्थिति के साथ जोडने पर जो संख्या आती है वही उन्लका कायसंवेध कहाजाता है । 'सेव भंते ! सेन अंते ? ति हे मदत! बीन्द्रियों में जीवों का जो आप देशानुप्रिय ले उम्पाद, परिमाण आदि के सम्बन्ध में कथन किया है वह सर्वथा सत्य ही है २ हज मकार मह कर उन गौतम ने प्रभु को वन्दना की और उन्हें नमस्कार झिग बंदना नमस्कार कर फिर ये संगम और न आल्ला को पारित करते हुए अपने स्थान पर विराजमान हो गए॥१॥
सत्रहवां उद्देशक समास जाणेज्जा' स्थिति भने यसवेध महियां कु समावा. तथा जनी अधे ક્ષાથી બે ઈન્દ્રિયવાળા જેમાં ઉત્પન્ન થવાને ચગ્ય એવા જે જીવની જેટલી સ્થિતિ છે. આ સ્થિતિને તેના ભાવની સ્થિતિની સાથે ગુણવાથી જે સંખ્યા આવે તેજ તેને કાયસંવેધ સમજવું જોઈએ. તેમ કહેલ છે.
'सेवं भंते । सेवं भंते ! नि' भगवन मे द्रियाणामा उत्पन्न થવાને ગ્ય જીવોના ઉત, પરિમાણ વિગેરેના સંબંધમાં આપ દેવાનુપ્રિયે કહેલ છે, તે સર્વથા સત્ય છે. આ૫ દેવાનુપ્રિયનું કથન સર્વથા સત્ય જ છે. આ પ્રમાણે કહીને તે ગૌતમ સ્વામીએ પ્રભુને વંદના કરી નમસ્કાર કર્યો. વંદના નમસ્કાર કરીને તે પછી તેઓ સંયમ અને તપથી આત્માને ભાવિત કરતા થકા પિતાના સ્થાન પર બિરાજમાન થયા. સૂ.
સત્તરમે ઉદ્દેશ સમાપ્ત
