________________
मैयद्रिका टी० श० ८ ३० ९ ०२ चित्र साबन्धनिरूपणम् १७२ तिष्ठति, स एप भाजनप्रत्ययको बन्धः प्ररूपितः । गौतमः पृच्छति' से किं तं परिणामपच्चइए ? ' हे भदन्त ! अथ किं स परिणानप्रत्ययिको नाम बन्ध ? भगवानाह - ' परिणामपच्चहए जं णं अभाणं अम्भरुक्खाणं जहा तइयसए जाव अमोहाणं परिणामपच्चइए णं बंधे समुप्पज्जड ' हे गौतम ! परिणामप्रत्ययिको बन्धः-यत् खलु अभ्राणां भेघानाम् अभ्रवृक्षाणाम् अभ्रात्मकवृक्षाणाम् यथा तृतीयशतके सप्तमोदेश के प्रतिपादितानाम् यावत् अमोघानाम्, यावत्पदेन - वक्ष्यमाणपदानां संग्रहः – सन्ध्यानाम्, गन्धर्वनगराणाम् आकाशे व्यन्तरकृतनगराकारपरिण
बनने में कारण उनका भाजन में भर कर रख देना है । अतः इस प्रकार का यह पिण्डीभूत होने रूप बंध भाजनप्रत्यधिक कहा गया है । इस बंध का जघन्य काल अन्तर्मुहूर्त का है और उत्कृष्ट काल संख्यातकाल रूप है । अर्थात् कम से कम यह बंध एक अन्तर्मुहूर्त तक रहता है और अधिक से अधिक संख्यातकाल तक रहता है ।
अब गौतमस्वामी प्रभु से ऐसा पूछते हैं - ( से किं तं परिणामपचइए) हे भदन्त ! परिणामप्रत्ययिक बंध क्या है ? उत्तर में प्रभु कहते हैं ( गोयमा ) हे गौतम! परिणामप्रत्ययिक बंध वह है ( जं णं अभाणं अ०भरुक्खाणं जहा ततियसए जाव अमोहाणं परिणामपच्चइए णं बंधे समुपज्जह ) जो तृतीयशतक के सप्तम उद्देशक में प्रतिपादित अभ्रों ( वादलों ) की, अभ्रवृक्ष आदिकों की रूपान्तर प्राप्तिरूप होता है । यहां ( यावत् ) शब्द से इस तृतीयशतक के सप्तम उद्देशक में कहे गये पाठ
રૂપ બની જવાનું કારણ તે ભાજનમાં ( પાત્રમાં) તેમને ભરી રાખ્યા તે છે. તેથી આ પ્રકારના પિંડભૂત ખની જવા રૂપ બંધને ભાજનપ્રયિક કહે છે. ( जहन्त्रेणं अंतो मुहुत्त चकोसेण संखेज्ज काल से त भायणपच्चइए) मा अधना ઓછામાં એછે. કાળ અન્તર્મુહૂર્તના અને વધારેમાં વધારે સખ્યાતકાળના હોય છે. એટલે કે આ બંધ ઓછામાં ઓછા એક અન્તર્મુહૂત સુધી રહે છે અને વધારેમાં વધારે સખ્યાતકાળ સુધી રહે છે.
गोतम स्वाभीना प्रश्न - ( से किं तं परिणामपच्चइए ? ) हे लढन्त ! પરિણામ પ્રત્યયિક બંધ કેવા હાય છે ?
भडावीर अलुना उत्तर- ( गोयमा ! ) हे गीतंभ ! परिणाम प्रत्ययि अौंध ते छे है ? (जौं णं अवभाणं अवभरुम्खाण जहा तइयसए जाव अमोहाणं परिणामपच्चइए णं बधे समुप्पज्जइ ) त्रीन शतना सातमां उद्देश मां प्रतिપાદ્રિત અભ્રોની ( વાદળાની ) અને અભ્રવૃક્ષ આદિફાની રૂપાંતર પ્રાપ્તિરૂપ હાય છે,