________________
प्रमेयचन्द्रिका टीका श.७ उ. ७ म. ४ असंज्ञिजीवादिनिरूपणम् ६२१ भोगभोगान् भोक्त्तुं नो समर्थः ? भगवानाह-‘एवं जहा परमाहोहिए, जाव महापज्जवसाणे भवई' एवं तथैव यथा परमाधोऽवधिकविपये । यावत् महापर्यवसानो भवति तथाऽयमपि महापर्यवसानो भवति । एवं च क्षीणभोगी केवली मनुप्यः तेनैव भवग्रहणेन सेटु योग्यो भागं परित्यजन् महानिर्जरावान् महापर्यवसानलक्षणमुक्तिरूपफलवांश्च भवतीति भावः ॥ सू० ३ ॥
असज्ञिप्रभृतिजीववक्तव्यता । जीवाधिकारात् असज्ञिजीवाटिवक्तव्यतामाह-'जे इमे भने' इत्यादि ।
मूलम्-जे इमे भंते ! असन्निणो पाणा, तं जहा-पुढवि काइया जाव वणस्सइकाइया, छटा य एगइया तसा, एएणं अंधा, मूढा, “तसं पविटा, तलपडल-मोहजालपडिच्छन्ना, अकामनिकरणं वेयणं वेएंतीति वत्तवं सिया? हंता, गोयमा! जे इमे असन्निणो पाणा, पुढविकाइया छट्रा य जाव वेयणं वेएंतीति वत्तवं सिया। अत्थि णं भंते ! पभू वि अकामनिकरणं वेयणं वेएइ ? हंता, गोयमा! अस्थि । कहं णं भंते ! पमू वि अवह क्षीण भोगवाला होकर क्या विपुल भोगभोगोंको भोगनेके लिये समर्थ है ? उत्तर में प्रभु कहते हैं कि 'एवं जहा परमोहोहिए जाव महापज्जवसाणे भवई' हे गौतम ! जैसा कथन क्षीणभोगी परमावविज्ञानबाले मनुष्यके विषयमें किया गया है वैसा ही कथन क्षीण भोगी इस केवली मनुष्य के विषयमें भी जानना चाहिये । अभीर क्षोणभोगी परमावधिज्ञानवाले मनुष्यके यावत् महापर्यवसानता कही गई है, उसी प्रकार से क्षीणमोगी केवलज्ञानीके महानिर्जरारूप और महापर्यवसानलक्षणरूप मुक्तिफल प्राप्त होता है ॥ सू०३ ।। અને સમસ્ત દુખોના તકર્તા બનવાને યોગ્ય છે, તે ક્ષીણભેગી થવા છતાં પણ વિપુલ બેગ ભેગેને ભોગવી શકવાને સમર્થ હોય છે ખરો ? . उत्त२- ' एवं जहा परमाहोहिए जाव महापज्जवसाणे सवइ । महन्त ! જેવું કથન ક્ષીણભોગી પરમાવધિજ્ઞાની મનુષ્યના વિષયમાં કરવામાં આવ્યું છે, એવું જ કથન ક્ષીણભીગી કેવળી મનુષ્યના વિષયમા પણ સમજવું એટલે કે તેઓ પણ મહાનિર્જરાવાળા અને મહાપર્યવસાન લક્ષણરૂપ મુકિતફળ પ્રાપ્ત કરનારા હોય છે, એમ સમજવું કે સૂ ૩
