________________
२७८
भगवती सूत्रे
अनिवृत्तिकरणं मोक्षहेतुभूतम् लभते =माप्नोति, 'बोर्डि बुज्झइ' बोंधिं सम्यग् - दर्शनादिक बुध्यते, दानविशेषस्य बोधिकारणत्वात् । ' तओ पच्छा सिज्झ जाव - अंतं करेइ ततः पश्चात् तदनन्तरम् सिध्यति यावत् बुध्यते, मुच्यते, परिनिर्वाति सर्वदुःखानाम् अन्तं करोति ॥ . ५ ॥
'
अकर्मजीवगतिवक्तव्यता
जीवाधिकारात् कर्मरहितजीवगतिवक्तव्यतामाह- 'अस्थि णं भंते !' इत्यादि । मूलम् -'अस्थि णं भंते! अकम्मस्स गई पण्णायइ ? हंता ? अस्थि गोमा ! अम्मस्स गई पण्णाय । कहं णं भंते ! अकम्मस्स गई पण्णायइ ? गोयमा ! निस्संगयाए, निरंगणयाए, गइपरिणामेणं, बंधणच्छेयणयाए, निरिंधणयाए, पुवप्पओगेणं अकम्मस्स जीव जिस बात को नहीं कर सकते हैं उस बातको वह करता है दुर्लभ वस्तु अनिवृत्तिकरण-जो कि मोक्षका हेतुभूत होता है उसे वह प्राप्त करता है । बोधिसम्यग्दर्शनादिक को वह समझता है क्यों कि दान विशेषबोधिका कारण कहा गया है । 'तओ पच्छा सिज्झइ, जाव अंत करेइ, इसके बाद वह श्रमणोपासक श्रावक सिद्ध पद का भोक्ता बन जाता है यावत्- 'बुध्यते मुच्यते परिनिर्वाति' वह केवलज्ञान से चराचर जगत का ज्ञाता हो जाता है. सकल कर्मों से रहित हो जाता है. रागादिक के बिलकुल क्षीण हो जानेसे वह सर्वथा शान्त वन जाता है तथा शारीरिक समस्त दुःख उसके सर्व प्रकार सेध्वस्त हो जाते हैं ॥० ५ ॥
દેવાનુ કાય) કરી શકતા નથી એવુ દુષ્કર કા` તે કરે છે. દુંભ વસ્તુ– અનિવૃત્તિકરણ કે જે મેાક્ષના કારણરૂપ ગણાય છે તેની તે પ્રાપ્તિ કરે છે. એધિની એટલે કે સમ્યગ્દર્શન આદિની તે પ્રાપ્તિ કરે છે. આવા વિશિષ્ટ દાનને એધિની પ્રાપ્તિ કરાવનાર उछु छे. 'तओ पच्छा सिज्झइ, जाव अंत करेइ' त्यार माह ते श्रमणोपास શ્રાવક સિદ્ધપદને ભકતા બને છે. અહી ‘ના' પદથી નીચેના સૂત્રપાઠ ગ્રહણ કરાયા છે बुध्यते, मुच्यते, परिनिर्वाति' ते ठेवणज्ञानथी यशयर भगतने लेह शठे छे, સમસ્ત કાઁથી રહિત ખની જાય છે, તે રાગાદિકથી ખિલકુલ રહિત થઇ જવાથી સ॰યા શાન્ત બની જાય છે અને તેના સમસ્ત દુઃખોના સર્વાં પ્રકારે નાશ થઇ જાય છે ! સ્ પા
