________________
३७४
संवकृतास्त्र उक्तंव--'एका प्रकुरुते कर्म, भुनक्त्येकश्च तत्फलम् ।
जायते म्रियते चेक, एको याति भवान्तरम् ॥१॥ इत्यादिरूपां धर्मकों कथयेदिति भावः ॥१८॥ मूलम्-संयं समेच्चा अदुवा वि सोच्चा,
भासेज्ज धम्म हिययं पेयाणं । जे गैरहिया सणियाणप्पओगा,
ण ताणि सेवंति सुधीरधम्मा ॥१९॥ छाया-स्वयं समेत्याथवाऽपि श्रुत्वा, भाषेत धर्म हितकं प्रजानाम् ।
ये गर्हिताः सनिदानपयोगाः, न तान् सेवन्ते सुधीरधर्माणः ॥१९॥ साथ परलोक जाता है और एकाकी ही भवान्तर से आता है। कहा है-'एकः प्रकुरुने कर्म' इत्यादि।
'यह जीव अकेला ही कर्म उपार्जन करता है । अकेला ही उसका फल भोगता है, अकेला ही जन्मता मरता है और अकेला ही परलोक में जाता है।'
भाव यह है कि इस प्रकार की धर्मकथा साधु को करनी चाहिए ।१८॥ 'सयं समेच्चा अदुवा वि सोच्चा' इत्यादि।
शब्दार्थ –'सयं-स्वयम्' अन्यके उपदेश विना अपने आप 'समेचासमेत्य' सम्यक् प्रकार से मोक्ष मार्ग को जानकरके 'अदुवावि-अथवा. ऽपि' अथवा 'सोच्चा-श्रुत्वा' गुरु परम्परासे सुनकर 'पयाण-प्रजानाम्' કર્મોની સાથે પરલેકમાં જાય છે. અને અકલેજ ભવાતરથી આવે છે, Bछ -'एकः प्रकुरुते कर्म त्याहि
આ જીવ એળે જ કર્મનું ઉપાર્જન કરે છે. એક જ તેનું ફળ ભગવે છે, એક જ જન્મે છે, અને એકલો જ મરે છે, અને પરલોકમાં પણ એક જ જાય છે.
કહેવાનો ભાવ એ છે કે–આ પ્રમાણેની ધર્મકથા સાધુએ કહેવી જોઈએ ૧૮
'सयं समेच्चा अदुवा वि सोच्चा' या
साथ-'सयं-स्वयम्' मीना पहेश विना पोतानी भेजे 'समेच्चा -समेत्य' सारी रीत मोक्ष मागन ने 'अदुवावि-अथवाऽपि' अथवा 'स्रोच्चा-श्रृंवा' शु३ ५२५२॥था सामजान 'पयाण-प्रजानाम्' अलमान 'हिययं--
