________________
समयार्थबोधिनी टीका प्र. श्रु. भ. ४ उ. २ स्खलितचारित्रस्य कर्मबन्धनि ३२३ ___ अयं भावः-विषयोपभोगादिना नाऽन्येपाम् उपकार कुन्नि वाऽन्येन स्वस्योपकारं कारयेत् । एतादशी परक्रियां मनसा वचसा कायेन परिहरेन् । औदारिकादिकामभोगार्थ मनसा न गच्छति, गमयति नान्यस् । न वा गच्छन्तं कलप्यनु जानीते, सर्वथैव ब्रह्मचर्यधारणं कुर्यात् । 'सबफास सहे अण मारे' यथा स्त्री स्पर्शपरीषदः सोढव्यस्तथाऽन्यान् । सर्वानपि शीतोष्णदंशमशकतृणादिस्पर्शान् अधिसहेता एवं च सर्वस्पर्शसहनकर्ता अनगारः साधुर्भवतीति ॥२१॥
केनत्यमुच्यते यत् सर्वस्पर्श सहोऽनगारः साधु भवतीति तत्रोच्यते सूत्रकारेणवेचमाहु' इत्यादि। मूलम्-इच्छेवमाह से वीरे- धूयरंए धूयमोहे से भिक्खू। तम्हा अज्झत्थविसुद्धे सुविमुक्के आमोक्खाए परिवएजासि
... तिबेमि।।२२।। अभिप्राय यह है-विषयोपभोग आदिके द्वारा न तो दूसरे को उपर कार करे और न दूसरे से अपना उपकार करवाए। इस परक्रियों को मन वचन और काय से त्याग करे । औदारिक आदि शरीर संबंधी कामभोगों के लिए मन से गलन न करे, दूसरे को गमन में करवाए
और न गमन करनेवाले किसी का अनुमोदन करें। पूर्णरूप से ब्रह्मचर्य को धारण करे। ___ सच्चानि वही होता है जो अनुकूल, प्रतिकूल, दैविक, मानवीय
और तैरश्चिक आदि सभी उपलगों को सहन करता हैं एवं शीतोष्ण दंशमशक और तृणपर्श आदि को सहन करता है ॥२१॥
, આ કથનનો ભાવાર્થ એ છે કે સાધુએ વિષપભેગ અાદિ દ્વારા અન્યને ઉપકાર કરવો જોઈએ નહીં અને બીજા લેકે દ્વારા એ રીતે સાધુની જે પરિચર્યા કરાવી હોય, તે એવી પરિચય થવા દેવી જોઈ એ નહી. આ પ્રકરની પરકિયા (પરિચય)ને તેણે મન, વચન અને કાયાથી ત્યાગ કરે જોઈ એ. હારિક આદિ શરીર કામગોમાં મનને પ્રવૃત્ત થવા દેવું નહીં, બીજાના મનને તેમાં પ્રવૃત્ત કરાવવું નહીં અને જામભેગમાં પ્રવૃત્ત થનારની અનમેદના પણ કરવી નહીં. તેણે પૂર્ણ રૂપે બ્રહ્મચર્ય પાળવું જોઈએ.
સાચે અણગાર તો તેને જ કહી શકાય કે જે દેવકૃત, મનુષ્યકૃત અને તિચકૃત, અનુકૂળ અને પ્રતિકૂળ, સમસ્ત ઉપસર્ગોને સહન કરે છે. તેમજ
