________________
आचारचिन्तामणि-टीका अध्य.१ उ.१ सु. १२ उपसंहारः
४१७ सकाशान्मया साक्षात् श्रुतं तद् ब्रवीमि कथयामि न तु स्वयुद्धिपरिकल्पितम् । यतः स्वयुद्धपा कयने श्रुतज्ञानस्याविनयो भवति, किञ्च-छमस्थानां दृष्टयोप्यपूर्णा भवन्ति तस्माद् यथाभगवत्मतिपादितमेव त्यां ब्रवीमि-उपदिशामीत्यर्थः । अत्र सङ्ग्रहगाया
"सुअणाणस्स अविणओ, परिहरणिज्जो मुहाहिलासीहि । छउमत्याणं दिट्टी, पुण्णा पत्थि-त्ति मूइयं इइणा ॥१॥” इति ।
सावधक्रियायाः पद्धजीवनिकायं प्रति शस्त्रवदुपघातकतया सावधक्रियास्वरूपबोधकस्य प्रथमाध्ययनस्य शस्त्रपरिक्षया व्यपदेशः। ॥ सु. १२॥
प्रथमाध्ययनस्य प्रथमोदेशः सम्पूर्णः ॥१-१॥ मुनिका विचरना जो तीर्थकर भगवान् महावीर के सन्निकट मैंने साक्षात् सुना है वही 'ब्रवीमि'मैं कहता है, अपनी बुद्विसे कल्पित नहीं कहता। अपनी बुद्धिसे-तीर्थ करकी वाणी की अपेक्षा न रखते हुए कथन करने से श्रुतज्ञान का अविनय होता है। दूसरी बात यह है कि छमस्थ की दृष्टि भी अपूर्ण होती है, अतः भगवान् द्वारा प्रतिपादित तत्व ही में तुम से कहता हूँ । यहाँ यह सङ्ग्रहगाथा है:
"मुख के अभिलापी भव्यों को प्रतज्ञान के अविनय का त्याग करना चाहिए छपस्थों की दृष्टि पूर्ण नहीं होती, ऐसा यहाँ ' इति' शब्द से सूचित किया गया है " ॥ १ ॥
सावध क्रिया पड्जीवनिकाय के लिए शत्र के समान घातक है, अतः सावध याक स्वरूपके बोधक इस प्रथम अध्ययन का शस्त्रपरिज्ञा नाम हुआ है । सू. १२ ॥
मथम अध्ययनका प्रथम उद्देश सम्पूर्ण ॥ १-१॥ વિચરવું. જે તીર્થકર ભગવાન મહાવીર પાસે મેં સાક્ષાત્ સાંભળ્યું છે, તે જ
नवीमि हुई छु, चातानी मुद्धिथी पित तो नथी. पातानी मुद्धिथीcથકેરની વાણીની અપેક્ષા નહી રાખીને. કહીએ તે શ્રુતજ્ઞાનને અવિનય થાય છે. બીજી વાત એ છે કે – છદ્મસ્થની દષ્ટિ પણ અપૂર્ણ હેય છે, તે કારણથી ભગવાન દ્વારા પ્રતિપાદન કરાએલું તત્વજ હું તમને કહું છું. અહિં આ સંગ્રહગાથા છે
સુખના અભિલાષી ભવ્યએ શ્રુતજ્ઞાનના અવિનયને ત્યાગ કર જોઈએ. छमश्यानी ष्टि पू रयनरी से प्रभारी 'इति श७४थी सूयना ४२वामां मावी छे."(७)
સાવદ્ય ક્રિયા પછવનિકાય માટે શસ્ત્ર (હથીઆર) સમાન ઘાતક છે. એ કારણથી જાવધ ક્રિયાના સ્વરૂપને બંધ કરાવનારું આ પ્રથમ-અધ્યયન છે, તેનું શસ્ત્રપરિક્ષાનામ
५.युं
छे.
નામક પ્રથમ અધ્યયનને પ્રથમ ઉદેશ
संपू (१-१)
म.मा. पो