________________
आचारचिन्तामणि टीका अध्य. १ उ. म. २ संज्ञावर्णनम्
१७३ रूपा आत्मनो विभावपरिणतिर्लोकसंज्ञा । यथा-"अपुत्रस्य गतिर्नास्ती"-त्यादि ।
(१०) ओघसंज्ञा(१०) ज्ञानावरणीयाल्पक्षयोपशमसमुद्भूता, अव्यक्तोपयोगरूपा जीवस्य परिणतिः ओघसंज्ञा । सा लतादीनां मतानारोहणादिना ज्ञायते ।
(११) सुखसंज्ञा(११) संसारिणां सातवेदनीयोदयात् सकलेन्द्रियाणामनुकूलतया शायमाना आत्मनः परिणतिः मुखसंज्ञा । तर्करूप आत्मा की विभावपरिगति लोकसंज्ञा कहलाती है; यथा-"निपूते को सद्गति नहीं मिलती" आदि ।
(१०) ओघसंज्ञाज्ञानावरणीय कर्म के अल्प क्षयोपशम से उत्पन्न होने वाली तथा अव्यक्त (अप्रकट) उपयोगरूप जीव का विभावपरिणमन ओघसंज्ञा कहलाती है । लता वगैरह का मंडप पर चढने आदि से उसका ज्ञान होता है
(११) सुखसंज्ञासंसारी जीवोंको सातावेदनीय के उदय से सब इन्द्रियों के अनुकूल प्रतीत होने वाली आत्मा की एक विशिष्ट परिणतिको सुखसंज्ञा कहते हैं। તકરૂપ આત્માની વિભાવપરિણતિ લોકસંજ્ઞા કહેવાય છે. જેમ-“અપુત્રિયાને સદગતિ મળતી નથી.”
(१०) मासाજ્ઞાનાવરણીય કર્મના અલ્પ પશમથી ઉત્પન્ન થનારી અને અપ્રગટ ઉપયોગ પ જીત્રનું વિભાવપરિણમન તે એuસંજ્ઞા કહેવાય છે, વેલ વગેરેનું મંડપ ઉપર ચઢવું વગેરેથી તેનું જ્ઞાન થાય છે.
(११) सुमसસંસારી જીને સાતવેદનીયના ઉદયથી સર્વ ઈન્દ્રિયોમાં અનુકૂલતાનું ભાન કાવનારી આત્માની એક વિશિષ્ટ પરિણતિને સુખસા કહે છે,
