________________
आचारचिन्तामणि-टीका अवतरणा तुम्बीवदिति मर्यादा मृत्तरामुपपद्यते । उक्तं चौपपातिकमूने . .
"कहिं पडिहया सिद्धा, कर्हि सिद्धा पहिया। कहिं बादि चइत्ता ण, कत्य गंतण सिझइ ॥ १ ॥ अलोगे पडिहया सिद्धा, लोयग्गे य पाठिया। इह घोदि चहत्ता णं, तत्य गण सिजाइ ॥२॥" इति ।
छाया
"कुत्र प्रतिहताः सिद्धाः, कुत्र सिद्धाः प्रतिष्ठिताः । कुत्र योन्दि (शरीर) त्यक्त्वा, कुत्र गत्वा सिद्धयति ॥१॥ अलोके प्रतिहताः सिद्धाः, लोकाग्रे च प्रतिष्ठिताः।
इड यादि (शरीर) त्यवत्वा, तत्र गत्वा सिद्धयति ।। २ ।। इति अन्तर्गत हो रहर जाता है। इस प्रकार जलके अग्रभाग पर टहरे हुए तुवे के समान सिद्ध भगवान् लोकाकाश के अप्रभाग पर स्थित है, यह मर्यादो स्वतः सिद्ध हो जाती है।
औषपातिकमूत्र में कहा है -~--
"सिद्ध भगवान् कहाँ रुक जाते है ! कहाँ स्थित होते हैं ! ! कहाँ शरीर का त्याग करके कहाँ जाकर सिद्ध होते हैं ! ॥१॥
सिद्ध भगवान अलोक में रुक जाते हैं, लोकके अग्रभाग में स्थित होते हैं । यह। दशरीर का त्याग करके वहाँ जाकर सिद्ध हो जाते हैं ॥२॥"
સહાયતાથી ત્યાં જ અર્થાત્ કાકાશના અંદરજ ભી જાય છે. તાત્પર્ય એ છે કે જલના અગ્રભાગ ઉપર સ્થિત રહેલા તુંબડાની પેઠે સિદ્ધ ભગવાન કાકાશના અગ્રભાગ ઉપર સ્થિત છે. આ મર્યાદા સ્વતઃ સિદ્ધ થઈ જાય છે. પાતિક સૂત્રમાં પણ કહ્યું છે...
“સિદ્ધ ભગવાન કયાં રોકાઈ જાય છે ? કયાં સ્થિત થાય છે ? કયાં શરીરને ત્યાગ કરીને, કયાં જઈને સિદ્ધ થાય છે? તે ૧છે.
સિદ્ધ ભગવાન અલકમાં રોકાઈ જાય છે, લેકના અગ્રભાગમાં સ્થિત થાય छ, मणि शरीरनो सार ४शन धन सिद्ध 5.1 2. ॥ २ ॥