________________
28
९८
१००
१०८
(१) अपवर्गस्य पुरुषार्थविषयकशङ्कासमाधाने । (२) दुःखानुत्पादस्यापुरुषार्थत्वमिति शङ्का समाधानञ्च । (३-४) चरमदुःखध्वंसे तत्त्वज्ञानस्याहेतुत्वमिति शङ्का समाधानञ्च ।
ध्वंसार्थं दुःखमुपादेयम् इति आक्षेपः तत्समाधानञ्च ।
दुःखध्वंसत्वमेव मोक्षत्वम् इति मतस्य निरासः । (७-८) दुःखप्रागभावसहवृत्तिदुःखसाधनध्वंसो मोक्ष इति मतं तन्निरासश्च । ९४-९५ (९-१०) दुःखसाधनध्वंसे तत्प्रागभावविचारोऽनावश्यक इति शङ्का तत्समाधानञ्च ।
९६-९७ (११) दुःखानुत्पादस्य पुरुषार्थत्वसमर्थनम् । (१२-१३) दुःखात्यन्ताभावो मुक्तिः इत्यपरेतुकारमतं तत्खण्डनञ्च ।
९८-९९ (१४) सर्वदुःखप्रागभावसंसर्गाभावो मुक्तिः इति मतं तत्खण्डनञ्च ।
१०० (१५-१६) आत्यन्तिकदुःखप्रागभावो मुक्तिः इति प्राभाकरमतं तत्खण्डनञ्च । (१७-१८) दुःखाभावस्यापुरुषार्थत्वशङ्कासमाधाने ।
१०२-१०३ (१९) मुक्तौ प्रमाणप्रदर्शनम् ।
१०४ ( २०-२१) उदयनाचार्यप्रदर्शितप्रमाणप्रदर्शनम् ।
१०५ ( २२-२३) नित्यसुखाभिव्यक्तिर्मुक्तिः इति मतखण्डनम् ।
१०६ (२४) वेदान्तमताभिमतमुक्तिस्वरूपनिराकरणम् । ( २५) त्रिदण्डिमताभिमतमुक्तिस्वरूपनिराकरणम् ।
१०९ (२६) अनुपप्लवा चित्तसन्ततिरपवर्गः इति बौद्धमतनिराकरणम् ।
१०९ (२७) सर्वाश्रमाणां मोक्षेऽधिकारः ।
११० (२८) श्रवण-मनन-निदिध्यासनसहितस्य तत्त्वज्ञानस्य मुक्तौ कारणता ।
११० (२९-३१) तत्त्वज्ञ तकारणं न कर्म इति मतं तत्खण्डनञ्च । (३२-३३) कर्म आरादुपकारकम्, ज्ञानं सन्निपत्योपकारकम् । इति केचित्तुकारमतं तत्खण्डनञ्च ।
११४ (३४-३५) मुक्तौ कर्मणः स्वतन्त्रकारणता इत्याशङ्का तत्समाधानञ्च । (३६-३७) स्वमतेन तत्त्वज्ञानस्य कारणताव्यवस्थापनम् ।
११७ (३८-३९) तत्त्वज्ञानात्कर्मक्षयो भोगाद्वा इत्याशङ्कायां नाभुक्तं क्षीयते कर्म
इति समर्थनम् । (४०-४२) श्रुतेरर्थघटनम्, अत्रैव यत्तुकारमतम्, तन्मीमांसा च ।
१२० (४३) ज्ञानस्य कर्मनाशकत्वमिति स्वमतोपस्थापनम् ।
१२१ मुक्तिवादः (न्यायालोकगतः) - उपा.श्रीयशोवि. गणिवर
- अनुवादः श्रीयशोवि. गणिवर १२५-१६६ (१) मङ्गलाचरणम् ।
१२६ (२) नैयायिकाभिमतमुक्तिलक्षणम् ।
१२८
१११
११६
११९