________________
परिशिष्ट-४
६९
बाहिट्ठिय त्ति । जत्थ आसाढमासकप्पो कतो, अण्णत्थ वा आसण्णे ठिता वाससामायारीखेत्तं वसभेहिं गाहेंति-भावयन्तीत्यर्थः । आसाढपुण्णिमाए पविट्ठा, पडिवयाओ आरब्भ पंचदिणाइं संथारग तण-डगल-च्छार-मल्लादीयं गेण्हंति । तम्मि चेव पणगरातीए पज्जोसवणाकप्पं कहेंति, ताहे सावणबहुलपंचमीए वासकालसामायारिं ठवेंति ॥३१५०॥
एत्थ उ अणभिग्गहियं, वीसतीराइं सवीसतिं मासं ।
तेण परमभिग्गहियं, गिहिणातं कत्तिओ जाव ॥३१५१॥
"एत्थं" त्ति । एत्थ आसाढपुण्णिमाए सावणबहुलपंचमीए वासपज्जोसविए वि अप्पणो अणभिग्गहियं । अहवा-जति गिहत्था पुच्छंति-"अज्जो तुब्भे एत्थ वरिसाकालं ठिया अह ण ठिया ?", एवं पुच्छिएहिं "अणभिग्गहियं" त्ति संदिग्धं वक्तव्यं, इह अन्यत्र वाद्यापि निश्चयो न भवतीत्यर्थः । एवं संदिग्धं कियत्कालं वक्तव्यं ? उच्यते-वीसतिरायं, सवीसतिरायं मासं । जति अभिवड्डियवरिसं तो वीसतिरातं जावं अणभिग्गहियं । अह चंदवरिसं तो सवीसतिरायं मासं जाव अणभिग्गहियं भवति । "तेण" त्ति तत्कालात् परतः अप्पणो, अभिरामुख्येन गृहीतं अभिगृहीतं, इह व्यवस्थितिः इति, गिहीण य पुच्छंताण कहेंति-"इह ठितामो वरिसाकालं" ति ॥३१५१॥ किं पुण कारणं वीसतिराते सवीसतिराते वा मासे वागते अप्पणो अभिग्गहियं गिहिणातं वा कहेंति, आरतो ण कति ? उच्यते
असिवाइकारणेहिं, अहव न वासं च सुट्ठ आरद्धं ।
अहिवड्डियम्मि वीसा, इयरेसु सवीसतीमासो ॥३१५२॥ कयाइ असिवं भवे, आदिग्गहणातो रायदुट्ठाइ, वासावासं ण सुट्ठ आरद्धं वासितुं, एवमादीहिं कारणेहिं जइ अच्छंति तो आणातिता दोसा । अह गच्छति तो गिहत्था भणंति-एते सव्वण्णुपुत्तगा ण किं चि जाणंति, मुसावायं च भासंति । “ठितामो" त्ति भणित्ता जेण णिग्गता लोगो य भणेज्ज–साहू एत्थं वरिसारत्तं ठिता अवस्सं वासं भविस्सति, ततो धण्णं विक्किणंति, लोगो घरातीणि छादेति, हलादिकम्माणि वा संठवेति । अभिग्गहिते गिहिणाते य आरतो कए जम्हा एवमादिया अधिकरणदोसा तम्हा अभिवड्डियवरिसे वीसतिराते गते गिहिणातं करेंति, तिसु चंदवरिसे सवीसतिराते मासे गते गिहिणातं करेंति । जत्थ अधिकमासो पडति वरिसे तं अभिवड्ढयवरिसं भण्णति । जत्थ ण पडति तं चंदवरिसं । सो य अधिमासगो जुगस्स अंते मज्झे वा भवति । जति अंते तो णियमा दो आसाढा भवंति । अह मज्झे तो दो पोसा । सीसो पुच्छति-"कम्हा अभिवड्डियवरिसे वीसतिरातं, चंदवरिसे सवीसतिमासो ?" उच्यते-जम्हा अभिवड्डियवरिसे गिम्हे चेव सो मासो अतिक्कंतो तम्हा वीसदिणा अणभिग्गहियं तं कीरति, इयरेसु तीसु चंदवरिसेसु सवीसतिमासा इत्यर्थः ॥३१५२।।
एत्थ उ पणगं पणगं, कारणियं जाव सवीसतीमासो ।
सुद्धदसमीठियाण व, आसाढी पुण्णिमोसवणा ॥३१५३॥
एत्थ उ आसाढे पुण्णिमाए ठिया डगलादीयं गेण्हंति, पज्जोसवणकप्पं च कहेंति पंचदिणा, ततो सावणबहुलपंचमीए पज्जोसवेंति । खेत्ताभावे कारणे पणगे संवुड्ढे दसमीए पज्जोसवेंति, एवं पण्णरसीए । एवं पणगवुड्डी ताव कज्जति जाव सवीसतिमासो पुण्णो । सो य सवीसतिमासो च भद्दवयसुद्धपंचमीए युज्जति । अह आसाढसुद्धदसमीए वासाखेत्तं पविट्ठा । अहवा-जत्थ आसाढ