________________
कल्पनियुक्तिः
६०. महुराए मंगू आगम, बहुसुय वेरग्गी सड्ढपूया य ।।
सातादिलोभ णितिए, मरणे जीहा य णिद्धमणे ॥१११॥ ६१. अब्भुवगत गतवइरे, णाउं गिहिणो वि मा हु अहिगरणं ।
कुज्जा हु कसाए वा, अविगडितफलं च सिं सोउं ॥११२॥ ६२. पच्छित्तं' बहुपाणा, कालो बलितो चिरं तु ठायव्वं ।
सज्झाय-संजमतवे, धणियं अप्पा णिओतव्वो ॥११३॥ ६३. पुरिमचरिमाण कप्पो, मंगलं वद्धमाणतित्थंमि ।
इह परिकहिया जिण-गणहराइथेरावलि चरित्तं ॥११४॥ पुरतो ठिच्चा हत्थिणी होउं महता सद्देण वाउक्कायं करेति । पुच्छा उठ्ठित्ता, वागरितो भगवता पुव्वभवो से । अण्णो वि कोऽपि साधू साधूणी वा माया एवं काहिति । सो वि एरिसं पाविहित्ति २मत्तितेण वातं करेति । तम्हा माया ण कायव्वा । लोभे लुद्धणंदो रेफालइतो जेण अप्पणो पादा भग्गा । तम्हा लोभो ण कातव्वो ॥१०९-११०-१११-११२॥
(६२) (प्रा०चू०) एतेसिं सव्वेसिं पज्जोसवणाए वोसमणत्थं एत्थ वासारत्ते पायच्छित्तं । अट्ठसु उडुबद्धिएसु मासेसु जं पच्छित्तं संचियं तं वोढव्वं । किंनिमित्तं ? तदा बहुपाणं भवति । हिंडंताण य विराहणा तेसिं होति । अवि य बलिओ कालो । सुहं तदा पच्छित्तं वोढुं सक्कइ । चिरं च एगंमि खेत्ते अच्छितव्वं । अवि य सीतलगुणेण बलियाई इंदियाइं भवंति, तेण दप्पणीहरणत्थं इत्थ वासारत्ते पायच्छित्तं तवो कज्जति । वित्थरेण य सज्झाए संजमे य सत्तरसविधे धणितं अप्पा जोएतव्वो ॥११३॥
मथुरायां मङ्गुसूरिः । आगमबहुश्रुतः वैराग्यवानभूत् । श्राद्धपूजा च । सातादिलोभवानभूत् । नित्यवासं चक्रे । मरणे । निर्द्धमने व्यन्तरीभूतो जिह्वया साधून् बोधयति ॥१११।।
अभ्युपगतवैराग्यान् गृहिणो ज्ञात्वा अधिकरणं मा कार्युः साधवः । हुनिश्चितं । कषायान् वा मा कार्युः । अधिकृतानाम् अनालोचितानां एषां कषायाणां फलं श्रुत्वा ॥११२।।
(६२) (अव०) प्रायश्चित्तं वर्षाकाले ग्राह्यम् । बहुप्राणाश्च स्युः । वर्षासु विराधनापरित्यागः । एवं प्ररूपितः कालो बलवान् । चिरं न स्थातव्यम् । स्वाध्याये संयमे तपसि धणियं-अत्यर्थम् आत्मा नियोक्तव्यः ॥११३।।
१. पायच्छित्ते (पच्छित्ते) । २. 'मातित्तेण' पाठः सम्भाव्यते तथा च मायित्वेनेत्यर्थः । ३. राज्ञा विदारितः ।
