________________
कल्पनियुक्तिः
३५. धुवलोओ उ जिणाणं, णिच्चं थेराण वासावासासु ।।
असहू गिलाणगस्स व, णातिक्कामेज्ज तं रयणिं ॥८६॥
(३४) (प्रा०चू०) इदाणिं मत्तएत्ति-उच्चार० गाधा । उच्चार-पासवण-मत्तया जे उडुबद्ध कारणेणं गहिता खेलमत्तो य ते वोसरिजंति । अन्नेसिं गहणं धारणं च । एक्केक्के तिण्णि तिण्णि उच्चार-पासवण-खेल-मत्तगे गिण्हति, उभओकालंपि पडिलेहिज्जंति, जति वुट्ठी ण पडति ण परिभुंजंति दिया रातो वा, परि जति मासलहुं । जाहे वासं पडति ताहे परिभुंजंति । जेण अभिग्गहो गहितो सो परिढुवेति । जदा णत्थि तदा अप्पणा परिढुवेति । ताव सो निव्विसितव्वो जाव कज्जं करेति । उल्लतो ण णिखिप्पति विसुयावेत्ता णिक्खिप्पड़, सेह-अपरिणताणं ण दाविज्जति । मत्तए त्ति गतं ॥८५।।
(३५) (प्रा०चू०) धुवलोओ उ० गाहा । धुव-केस-मंसुणा भवितव्वं गच्छनिग्गताणं धुवलोतो निच्चं, गच्छवासीणं पि थेरकप्पियाणं ति वासावासे उस्सग्गेणं धुवलोतो कायव्वो । अध न तरति असहू वा, ताहे सा रयणी णातिक्कमेतव्वा । लोए त्ति गतं ॥८६॥
(३४) (अव०) ऋतुबद्धिकान् मात्रकान् त्यक्त्वा वर्षाकालेऽन्यान् उच्चारप्रश्रवणान् खेला) (प्रश्रवणखेलार्थं) त्रीन् मात्रकान् साधवः प्रतिगृह्णन्ति । संयमार्थम् आदेश: प्राघूर्णः तदर्थम् भुञ्जीत वाशब्दात् कारणे एव न सदा, शेषं कृत्वा उज्झन्ति परिस्थापयन्ति । सेसमुज्झंति त्ति । शेषान्(णि) ऋतुबद्धगृहीतानि मात्रकाणि उज्झन्ति ॥८४।।
(३५) (अव०) ध्रुवलोचः स्यात् जिनानां । नित्यं स्थविराणां वर्षावासे लोच: स्यात् । मस्तकश्मश्र्वोः लोचः कार्यः नान्यत्र । अशक्तस्य पक्षे ततोऽप्यऽसहस्य ग्लानस्य वा तां रजनी नातिक्रामेत् ॥८६॥
य बीया पणगा य हरियाणि य भवंति ।। कल्पसूत्र (२८२)
वासावासं पज्जोसवियाणं कप्पइ निग्गंथाण वा निग्गंथीण वा तओ मत्तगाई गिण्हित्तए । तं जहाउच्चारमत्तए, पासवणमत्तए, खेलमत्तए । कल्पसूत्र (२८३)
१. वासावासं पज्जोसवियाणं नो कप्पइ निग्गंथाण वा निग्गंथीण वा परं पज्जोसवणाओ गोलोमप्पमाणमित्तेऽवि केसे तं रयणि उवायणावित्तए, अज्जेणं खुरमुंडेण वा लुक्कसिरएण वा होइयव्वं सिया, पक्खिया आरोवणा, मासिए खुरमुंडे, अद्धमासिए कत्तरिमुंडे, छम्मासिए लोए, संवच्छरिए वा थेरकप्पे ॥ कल्पसूत्र (२९२) २. उपभोक्तव्यो रक्षणीयो यावद् वर्षोपरमः ।