________________
(૧૨૩)
(૧૭)
હોત આસવા પરિસવા, નહિ ઈનમેં સંદેહ; માત્ર દષ્ટિકી ભૂલ હૈ, ભૂલ ગયે ગત એહિ. રચના જન ઉપદેશકી, પરમોત્તમ તિનુ કાલ; ઈનમેં સબ મત રહત હૈં, કરતે નિજ સંભાલ. જિન સો હી હૈ આતમા, અન્ય હોઈ સો કર્મ; કર્મ કટે સો જિનવચન, તત્ત્વજ્ઞાનીકો મર્મ. જબ જાન્યો નિજરૂપકો, તબ જાન્યો સબ લોક; નહિ જાન્યો નિજરૂપકો, સબ જાન્યો સો ફોક. એહિ દિશાકી મૂઢતા, હૈ નહિ જિનપે ભાવ; જિનસે ભાવ બિનુ કબૂ, નહિ છૂટત દુઃખદાવ. વ્યવહારસે દેવ જિન, નિહચેસે હૈં આપ; એહિ બચનસે સમજ લે, જિન પ્રવચનકી છાપ. એહી નહીં હૈ કલ્પના, એહિ નહીં વિભંગ; જબ જાગેંગે લાગેંગે રંગ.
આતમા, તબ
મું.વૈ.વંદ.૪ ગુરુ, ૧૯૪૫
*
(૧૮)
મારગ સાચા મિલ ગયા, છૂટ ગયે સંદેહ; હોતા સો તો જલ ગયા, ભિન્ન કિયા નિજ દેહ. સમજ પિછે સબ સરલ હૈ, બિનૂ સમજ મુશકીલ. યે મુશકીલી ક્યા કહું ?
ખોજ પિંડ બ્રહ્માંડકા, પત્તા તો લગ જાય; યેહિ બ્રહ્માંડિ વાસના, જબ જાવે તબ.... આપ આપકું ભુલ ગયા, ઈનસે ક્યા અંધેર ?
