________________
૨૬૭
||૧||
પ્રી ||૨||
પ્રી. ||૩||
પ્રી. |૪||
પ્રી.
પિ|
પ્રી. ||૬||
ઢાળ : ૩ (ભરથરીની .... એ દેશી) બોલ પદમણી વેજણી, “આજ સફલ અવતાર; કરતા(૨) એ આંણ મેલીયો, ભાગ્ય વડે ભરતાર'' પ્રીતમને અમદા કહે... આંચલી. અચરજ મનમેં ઉપનો, એ તો ઉઠાવઈ જ સેજ; ગહનો ગાંડો લીલનો, અંગે સુરંગ સતેજ મેલ નહી હાથે પગે, ડીલ ન લાગે ખેહ; માર્ગ ખેદ દીસે નહી, ચલä ઝલકં દેહ ધવલા વF પગ પંખજ્યુ, ચોખા ચીરનેં હીર; જાણું રહ્યો રંગમહલ, ખાધા ખાંડનેં ખીર પૂછે પદમણિ બાલિકા, “કાંઈ ઉડી આયા આકાસ ? બેઠા આયા વિમાનમેં, કાં બેઠા રહ્યા આવાસ?'' પાછો ઉત્તર દે નહી રે, ન કહેં આપણો તોલ; ગંગા ક્યું હું કરે, "મુટે ન બોલેં બોલા
ચાલો ઘર' ઘરણી કહે રે, ઝાલ્યો સંબલ "સેજે; ધણી ધણીયાણી સુત્ત મિલી, આયા ઘર ઘણે હેજે સાહ બેઠો ઘર આયર્ને રે, હિવે તસ સુત સુખમાલ; વરસાં હુવો ઓં ઈગ્યારમેં, ભણે ગુણે નેસાલા કોથલી માંહેનું કાઢિનેં રે, લાડુ દે એક તિવાર; સુતનેં દીયાં પાઠક કન્વે, ચાલ્યો હુય હુસીયાર લાડુ ખાતાં નિકલ્યો રે, દીઠો રત્ન અનુપ; એ મુઝ પાટી ઘુંટણ, દેખ કર કર ચુપા છુટી પડીયો હાથથી રે, કંદોઈ કુંડમાંહ; જલ ફોટો જલકંતથી, લીયો કંદોઈ ઉછાંહ. “ધો મુઝ પાટી ઘુંટણો રે,” મીઠો લાડુ દીધ; મીઠે વચને ભોલવી, રત્ન અમોલક લીધ. હિવે માંડી ગાદી આંખલો રે, ઉપર માંડી થાલ; નાત જિમાડૅ નાહમેં, ફોડયાં રત્ન નિહાલ. કહે નારી ““ધન પ્રી!િ તુહે રે, ધન લાયા ભલ સુલ; ચોર ન દેખે કુતો ભુસે, અલ્પ ભાર બહુ મૂલ!''
પ્રી. ||o||
પ્રી ||૮||
પ્રી. ||૯||
પ્રી. ||૧૦||
પ્રી. ||૧૧||
પ્રી. || ૧૨||
પ્રી. || ૧૩||
પ્રી. || ૧૪||
૧. સ્ત્રી, નારી; ૨. શરીર ; ૩. ધૂળ, રજ; ૪. હ.પ્ર. (ખ)નો પા વસ્ત્ર; ૫. મુખેથી;૬. ભાતું; છે. શય્યા; ૮. પા. લેસાલા
