________________
દ્વેષ-કલહ
ભવ ભ્રમણ કરતાં તારકપણાને ભૂલીને રાગભાવથી કદાગ્રહી, દૃષ્ટિરાગી બનીને જે દેવ-ગુરૂ-ધર્મની ભક્તિ કરી તેથી જન્મ-મરણથી છુટાયું નહીં. તેનું મિચ્છા મિ દુક્કડમ્.
આ ભવ કે ભવોભવમાં જે રાગને વશ બનીને કર્મબંધ કર્યો, કરાવ્યો તથા અનુમોદેલ હોય તેની હું વારંવાર માફી માંગું છું.
નોંધ : આરાધના કરનારે પોતાને જે રાગ થયેલ હોય તે યાદ કરી મિચ્છા મિ દુક્કડમ્ દેવું.
મને શેમાં રાગ છે તે વિચારીને તેને ઓછો કરવાનો પ્રયત્ન કરવા, છોડવા પ્રયત્ન કરવો. રાગ થઈ જાય તેનું વારંવાર મિચ્છા મિ દુક્કડમ્ દેવું.
૩૮
૧૧મું પાપસ્થાનક (દ્વેષ)
જ્યાં રાગ છે ત્યાં દ્વેષ છે, રાગ છૂટે એટલે દ્વેષ છૂટી જાય આ સામાન્ય હકીકત છે... છતાં પ્રશસ્ત રાગ વધારતા જઈ દ્વેષ ઓછો કરવા... છોડવા પ્રયત્ન કરી શકાય... ઈર્ષા જન્મ દ્વેષ છોડી શકાય. પાતળો કરી શકાય.
ગુણાનુરાગ વધતો જાય તો દ્વેષ ઘટતો જાય, મારૂં બગાડનાર હું જ છું બીજો કોઈ નથી તે વાત દૃઢ થતી જાય તો દ્વેષ પાતળો થતો જાય.
૪૨ દોષ રહિત વિશુદ્ધ ગૌચરી આવ્યા પછી જો વાપરતી (જમતી ખાતી) વખતે ગૌચરીના પદાર્થ કે વહોરાવનાર પ્રત્યે દ્વેષ થાય તો તેને ધુમ્ર દોષ કહ્યો છે. જેનાથી દિવસે ખાવા છતાં રાત્રી ભોજનનું પાપ લાગે.
જ્યાં ગુણ દેખાય ત્યાં આનંદ, ત્યાં રાગ તથા જ્યાં દોષ દેખાય ત્યાં દોષી પ્રત્યે મધ્યસ્થ ભાવ રહે તો દ્વેષનું જોર તુટતું જાય.
મારા પ્રત્યે ઈર્ષા-દ્વેષ રાખનાર ખૂબ સુખી થાય, ક્ષાયિક ચારિત્ર પામે, મોક્ષે જાય, આવી ભાવના સતત કરતો રહું, જેથી મારો દ્વેષ પાતળો પડતો, ભવાંતરમાં નિર્મળ બને.
આ ભવે કે ભવોભવ કરેલા દ્વેષની હું માફી માંગું છું. ૧૨મું પાપસ્થાનક કલહ
કલહ-ઝગડો દુર્ગતિમાં લઈ જાય છે.
વેરની પરંપરા વધારે છે. સ્વજનને પરજન બનાવે છે. મિત્રને દ્વેષી બનાવે છે.
